کاستن از حوادث تلخ تنها در سایه عمل به توصیه های پلیس است تا با رعایت آنها به استقبال بهاری به دور از حوادث تلخ و زیانبار همچون سوانح رانندگی و مقابله با تهدیدها نظیر سرقت برویم.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی پلیس، تهدیدهایی که می‌تواند در آستانه‌ی نوروز امنیت عینی و ذهنی افراد را سلب کند، معمولاً شامل جرایمی است که بر علیه اموال آن‌ها صورت می‌گیرد؛ یا خسارت‌های جانی است که در اثر غفلت و بی‌توجهی به رعایت قوانین و مقررات، برای آن‌ها و بستگانشان به بار می‌آید که متأسفانه برخی از این خسارت‌ها هرگز قابل جبران نیستند.

از این رو، برای کاهش حوادث تلخ نوروز و سفرهای نوروزی، رعایت توصیه های پلیسی و راهکارهای پیشگیری از این حوادث و مقابله با این تهدیدها از سوی شهروندان ضروری است:

- با عمل به قوانین و مقررات الگوی رفتاری مناسبی برای فرزندانمان باشیم.

- رعایت قوانین و مقررات رانندگی، از مهم‌ترین شاخصه‌‌های توسعه‌یافتگی و نشانه‌ی فرهنگ بالای ملی است.

- رانندگی بدون خطر، با وسیله‌ی نقلیه‌ی سالم مقدور است.

- منشاء بسیاری از تصادفات مرگبار، خستگی بیش از حد یا خواب‌آلودگی راننده است.

- مکالمه با تلفن همراه یا خوردن و آشامیدن در هنگام رانندگی، می‌تواند منجر به کاهش تمرکز حواس و بروز فاجعه شود.

- رعایت نکردن فاصله‌ی ایمنی، با وجود ترمز A.B.S هم خطرآفرین است.

- احتیاط و گذشت را در هنگام رانندگی فراموش نکنیم.

- تفاوت زمان در رانندگی شتابزده و رانندگی با سرعت مطمئن، بیش از چند دقیقه نمی‌باشد.

- قبل از سفر اطمینان حاصل کنید که اتومبیل شما هیچ‌گونه نقص فنی ندارد.

- از افشا کردن اطلاعات مسافرتی خود به افراد ناشناس خودداری کنید.

- شروع بارندگی خطرناک‌ترین وضعیت را برای جاده و خودرو به وجود می‌آورد.

- حوادث جاده‌ای همان قدر که قابل پیش بینی هستند، قابل پیشگیری نیز می­باشند.

- قبل از سفر اطمینان حاصل کنید که اتومبیل شما هیچ‌گونه نقص فنی ندشته باشد.

- در تونل‌ها شیشه‌ها را بالا بکشید تا از استنشاق گازهای سمی حاصله از اگزوز خودروها در امان باشید.

- در سطح لغزنده و هنگامی که سرعت خودرو زیاد است، از تغییر دنده و ترمز ناگهانی خودداری کنید.

- برای رانندگی در جاده‌ی برفی از زنجیر چرخ یا لاستیک یخ‌شکن استفاده کنید.

- از پذیرفتن مواد خوراکی، آشامیدنی، عطریات و اسپری‌های خوشبوکننده از افراد ناشناس پرهیز کنید.

- صحبت کردن سایر سرنشینان با راننده هنگام رانندگی موجب کاهش تمرکز وی می‌شود.

- از نگهداری پول زیاد و اشیاء قیمتی در داخل منزل خودداری کنید.

- افراد ناشناس و غیرمطمئن را در جریان مسافرت خود قرار ندهید.

- همه‌ساله در آستانه‌ی نوروز، آمار سرقت خودرو افزایش می‌یابد؛ تجهیز اتومبیل خود به وسایل ایمنی و بازدارنده را به تأخیر نیندازید.

همچنین در سفر با وسایل نقلیه عمومی به موارد زیر حتما توجه کنید:

- دقت کنید در صورتی که بین راه مسافری پیاده می شود، وسایل شما به اشتباه جا به جا نشود .

- در پایانه های مسافر بری به خودرو های مسافر بر متفرقه اعتماد نکنید.

- سعی کنید ساک یا چمدان همراه خود را به قفل مجهز کنید یا حتی الامکان از ساک یا چمدان های قفل دار رمزی استفاده کنید.

- دقت کنید افراد ناشناس بسته یا شی ء را در لابه لای وسایل شما قرار ندهند.

- وسایل خود را در پایانه ها و در هنگام سوار و پیاده شدن از اتوبوس بدون نظارت لازم رها نکنید.

- از مصاحبت و درد دل با افراد ناشناس که تحت عنوان مسافر در کنار شما قرار گرفته اند، پرهیز کنید.

- ممکن است افرادی قبل از رسیدن به ایست های بازرسی به بهانه های گوناگون و یا جلب اعتماد شما، ساک و وسایل خود را به صورت امانت به شما تحویل دهند، از پذیرفتن آنها جدا خودداری کنید.

 بدنبال واژگونی سواری پرادو درکیلومتر هشت ورودی شهر بادرود در آزاد راه نطنز - کاشان، علی دایی آقای گل جهان مجروح شد.

به گزارش ایرنا، این حادثه ساعت 20 و 30 دقیقه شنبه شب هنگامی که دایی درحال بازگشت از اصفهان به تهران بود، رخ داد.

وی با یک دستگاه آمبولانس به بیمارستان شهید بهشتی شهرستان کاشان اعزام شد.

علی فلاحیان، وزیر اسبق اطلاعات به غر‌بی‌ها هشدار داد که ایران در پاسخ به بستن شبکه سویفت، از همه ابزارهای ممکن برای مقابله به مثل استفاده خواهد کرد. فلاحیان در واکنش به انسداد شبکه ارتباط بانکی بین‌المللی توسط اتحادیه اروپا در چارچوب تحریم‌های جدید کشورمان به خبرگزاری فارس گفت که «بستن سویفت بین‌الملل مانند بستن آبراه‌های بین‌المللی است.»

وی تصریح کرد: اگر آمریکا یا اروپا به خود اجازه می‌دهند برای تامین خواسته‌هایشان حقوق بین‌الملل را زیر پا بگذارند، ایران هم ممکن است هر جا که بتواند اقدام به مقابله به مثل کند. فلاحیان بر همین اساس به غربی‌ها هشدار داد که توان ایران در بستن تنگه هرمز را دست کم نگیرند.

وزیر اسبق اطلاعات به رییس‌جمهور آمریکا توصیه کرد چنانچه از تبلیغات جنگ‌طلبان جمهوری خواه می‌ترسد، به جناح صلح‌طلب جمهوری خواه مانند جریان «ران پل» هم توجه کند. فلاحیان همچنین به اوباما متذکر شد که «صلح‌طلبان در جامعه آمریکا بیشتر از صهیونیست‌ها و جمهوری خواهان جنگ‌طلب طرفدار دارند.»

پیش از این، در ماجرای تحریم فروش نفت ایران به برخی کشورهای اروپایی که در واکنش به اقدام اتحادیه اروپا انجام شد، فلاحیان نخستین کسی بود که پیشنهاد این اقدام را در رسانه‌ها مطرح کرد

علی اکبر جوانفکر که برای افتتاح دفتر جدید خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) در بیروت و دیدار با برخی از مقامات این کشور به لبنان سفر کرده بود، به رغم تلاش نتوانست مقامات بلندپایه حزب‌الله را راضی به ملاقات کند و سید حسن نصرالله وی را به حضور نپذیرفت.

به گزارش «تابناک»، علی اکبر جوانفکر که اواخر هفته گذشته به لبنان سفر کرده بود، با رییس‌جمهوری، رییس مجلس، نخست وزیر و وزرای امور خارجه و اطلاع‌رسانی این کشور دیدار و گفت‌وگو کرد، ولی نتوانست مقامات حزب‌الله را راضی به دیدار کند.

غضنفر رکن آبادی، سفیر ایران در لبنان برای سفر چهار روزه جوانفکر برنامه‌های گوناگونی تدارک دیده بود که برخی از آنها، دیدار با مقامات بلندپایه کشوری لبنان بود به رغم تلاش نتوانست ترتیب ملاقات جوانفکر و سید حسن نصرالله و دیگر مقامات حزب‌الله را هماهنگ کند.

شنیده‌های خبرنگار ما حاکی است، به رغم پیگیری و پافشاری آقای رکن آبادی، نه آقای سیدحسن نصرالله و نه هیچ یک از مقام‌های بلندپایه حزب‌الله لبنان حاضر به دیدار با آقای جوانفکر نشدند.

به علت درخواست‌های پیاپی آقای رکن آبادی، فقط رئیس تلویزیون المنار که یک مقام رده سوم در حزب‌الله به شمار می‌آید، آقای جوانفکر را به حضور پذیرفت.

وزارت خارجه آمریکا اعلام کرده در حال رایزنی با مقامات عراقی است تا آنان را متقاعد کند دسترسی ایران به حریم هوایی کشورشان را محدود کنند. آمریکا ادعا می کند ایران از طریق عراق به سوریه تسلیحات ارسال می کند.

به گزارش «تابناک»، وزارت خارجه آمریکا در حالی روز گذشته این ادعا را مطرح کرده که «نوری المالکی»، نخست وزیر عراق، پیشتر گزارش برخی نشریات آمریکایی که ادعایی مشابه داشتند را رد کرده بود.

روزنامه «واشنگتن تایمز» که از جمله نشریات مذکور است، ضمن تکرار این ادعا، اظهارات «ویکتوریا نولند»، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا را در این باره نقل کرده است: «ما در مورد عبور هواپیماهای باری ایران از آسمان عراق به مقصد سوریه نگران هستیم».

وی همچنین اظهار داشته ایالات متحده و دیگر کشورها درصددند با عراق همکاری کنند تا این کشور در مورد هر هواپیمای باری که از قلمروش عبور می کند، اطمنان خاطر داشته باشد.

با این حال، پیش از اظهارات نولند، نوری المالکی بیانیه ای منتشر کرده بود مبنی بر اینکه کشورش اجازه ارسال تسلیحات به سوریه را نمی دهد. در این بیانیه آمده بود: «بغداد به سمت خشکاندن ریشه های خشونت و تسلیحات به طور کلی و به ویژه در مورد سوریه حرکت می کند».

این اظهارات در پی انتشار گزارش واشنگتن تایمز بیان می شد که طی آن مدعی شده بود آمریکا طی هفته های گذشته چندین بار از عراق و از شخص مالکی درخواست کرده که یا اجازه دسترسی ایران به حریم هوایی اش را لغو کند و یا اجازه دهد هواپیماهای ایرانی در خاک عراق بر زمین نشانده شده و مورد بازرسی قرار گیرند.

در این گزارش همچنین این ادعا مطرح شده بود که ایران اخیراً بیش از 30 تن سلاح از طریق عراق به سوریه ارسال کرده است.

دولت عراق ضمن رد همه این ادعاها اعلام کرده بود هواپیماهای ایرانی تنها کمک های انسان دوستانه به سوریه انتقال می دهند.

به نظر می رسد اصرار مقامات آمریکایی بر دولت عراق در این زمینه، بیش از اینکه بر پایه و اساسی مستدل صورت بگیرد، با انگیزه های سیاسی و به منظور دور کردن ایران از متحدین منطقه ای اش انجام می شود. بیان این ادعاها و اصرار بر آن، بدون ارائه هیچ سند و مدرکی، نه تنها یک اتهام زنی صرف است، بلکه زیر سوال بردن حاکمیت ملی عراق نیز محسوب می شود.

در همین راستا، برخی مقامات آمریکایی، از جمله ژنرال «مارتین دمپسی» در اظهاراتی آشکار مداخله جویانه مدعی شده اند عراق توانایی نظارت بر حریم هوایی خود را ندارد و باید تمام هواپیماهای ایرانی تک به تک بازرسی شوند. آیا این اظهارات هدفی جز اعمال فشار بر عراق برای بر هم زدن روابطش با ایران را دنبال می کند؟

صدور مجوز خرید و فروش ارز توسط صرافی‌ها، در حالی به تصویب بانک مرکزی رسیده که صدور این مجوز،  عامل نرسیدن ارز به مصرف کنندگان واقعی خواهد شد و از سویی به التهاب بازار سفته بازی ارز از طریق گرانتر کردن آن کمک خواهد کرد.به گزارش «تابناک» بنا بر این مجوز، به صرافی‌ها اجازه داده شده، ارزی را که بانک مرکزی در اختیار آنها گذارده، با نرخی که بر پایه مکانیزم عرضه و تقاضا تعریف می‌شود، به فروش برسانند. حال پرسش این است، از آنجا که بازار ارز به علت وجود داشتن قاچاق چیان، وارد کنندگان و دلالان، نرخ ارز را در حدود 1900 تومان قرار داده است، چرا باید نرخی مورد تأیید بانک مرکزی قرار گیرد که با حضور این گونه عوامل ایجاد شده است و آیا تصویب اینچنین نرخی، کمک به شکل‌گیری روند صعودی افزایش نرخ ارز و به تبع آن دلالی و سفته بازی نخواهد شد؟به بیان ساده تر، مکانیزم عرضه و تقاضا یعنی بر پایه تقاضا و عرضه ارزی که در بازار هست، صرافی‌ها به خرید و فروش ارز بپردازند. حال در شرایطی که بانک مرکزی از دادن عرضه ارز کافی به تولید کنندگان خودداری می‌کند و از سویی، به علت جذابیت واردات و دلالی، تقاضای ارز افزایش یافته است، سپردن نرخ ارز به چنین مکانیزمی تنها و تنها عامل تشدید و گرانتر شدن ارز را فراهم خواهد ساخت و بر تورم رکودی موجود خواهد افزود. به دیگر سخن، در چنین شرایطی قیمتی که بر اساس این عرضه و تقاضا تعیین می‌شود، چیزی جز نرخ آزاد دلار نخواهد بود و عملا بانک مرکزی، اجازه خرید و فروش ارز را با نرخ بازار آزاد به صرافی‌های داده است.اگر بازار نادرست باشد، سپردن نرخ به بازار یعنی کمک به بقای کسانی که بازار را با مشکل روبه‌رو کرده اند و این چیزی است که بر کسی پوشیده نیست.نکته دیگری که پرداختن به آن از اهمیت خاصی برخوردار است، این که، گران فروشی ارز توسط صرافی‌ها، تنها به التهاب بازار سفته بازی از طریق چشم انداز صعودی نرخ ارز، کمک نخواهد کرد، بلکه عاملی برای کوتاه شدن دست مصرف کنندگان واقعی از ارز شده و کسانی به خرید ارز گران اقدام خواهند کرد که سودهای فراوانی را از ناحیه استفاده از ارز به دست می‌آوردند.به عبارت ساده‌تر، تولید کننده‌ای که توان پرداخت دستمزد نیروی کار خود را نیز ندارد، مسلم است که نمی‌تواند ارز گران را برای وارد کردن نهاده‌های تولیدی خریداری کند و تنها دلالان، وارد کنندگان و قاچاقچیان خواهند بود که با وجود گران خریدن ارز، باز هم متقاضیان آن باقی خواهند ماند، چرا که به موازات گران شدن ارز، رکود تورمی نیز تشدید شده و جذابیت و سودهای واردات و قاچاق را افزایش خواهد داد و از سویی، به علت چشم انداز مثبت روند افزایش نرخ ارز، کسانی که توان واردات و قاچاق را ندارند، به سود‌های دلالی در بازار ارز بسنده خواهند کرد؛ بنابراین، چنین سیاستی عامل حذف مصرف کنندگان واقعی ارز شده و فعالیت‌های غیر مولد ذکر شده را از طریق تشدید رکود تورمی چاق و چاق‌تر خواهد کرد.وقتی اجازه فروش گران ارز به صرافی‌ها داده می‌شود، آیا می‌توان پذیرفت که ارز دولتی به صرافی‌ها داده می‌شود؟ مسلما این گونه نخواهد بود. هدف اصلی ارز دولتی، کاهش قیمت تولید از طریق واردات نهاده‌های تولید ارزان است، حال اگر قرار است ارز گران فروخته شود، مسلم است که حتما بانک مرکزی ارز را گران به صرافی‌ها خواهد فروخت.فرایند به زبان خیلی ساده این گونه خواهد شد. بانک مرکزی ارز را گران به صرافی‌ها فروخته، صرافی‌ها نیز آن را گرانتر خواهند فروخت و برای همین، در چنین فرایندی بانک مرکزی، صرافی‌ها، دلالان، قاچاق چیان و وارد کنندگان سود خواهند برد. علت سود وارد کنندگان همان گونه که گفته شد، این است که اثرات تخریب کننده ارز گران بر تولید داخلی، بازار را در اختیار وارد کنندگان قرار خواهد داد و افزون بر آنکه هزینه‌های ناشی از ارز گران را برطرف خواهد ساخت، سودهای فراوانی را نصیبشان خواهد کرد.اقدام اخیر بانک مرکزی نیز می‌تواند گواهی دیگر بر این ادعا باشد که بانک مرکزی به دنبال هدایت ارز دولتی به مصرف کنندگان واقعی نیست و لازم است که کارشناسان و ناظران اقتصادی این بحث را با جدیت بیشتری دنبال کنند.

به گزارش «تابناک»، نشریه انگلیسی «ایندپندنت» گزارش داده است که بنیامین نتانیاهو پس از اینکه در سفر هفته پیش خود به آمریکا، نتوانست نظر رئیس جمهور این کشور را برای حمایت از حمله این رژیم به ایران به دست آورد و دست خالی به خانه برگشت، اکنون به دنبال آن است که افکار عمومی مردم را برای حمله یکجانبه به ایران آماده کند.

بنا بر این گزارش، وی در نشستی که با اعضای پارلمان داشته گفته است که او سرنوشت مردم خود را در اختیار حتی بهترین دوستان خود یعنی آمریکا نمی‌گذارد و خود به تنهایی در صورت لزوم، چنین حمله‌ای را انجام خواهد داد.

افزون بر این، روزنامه «معاریو» هم گزارش داده که نشست کابینه اسرائیل برای حمله به ایران بدون حمایت آمریکا برگزار و در آن درباره این موضوع رأی‌گیری شده است که هشت نفر از اعضای کابینه، موافق چنین حمله‌ای بوده‌اند و شش نفر دیگر مخالف بوده‌اند.

نوروز یکی از قدیمی‌ترین عید ایرانیان است و هر ساله با برگزاری آئینها و آداب و رسوم مختلفی همراه می شود و در خصوص ریشه نوروز نیز اندیشمندان و شعرای روزگاران کهن دیدگاه های مختلفی داشتند.

به گزارش خبرنگار مهر، نوروز واژه‌ای مرکب است که از دو جزء نو و روز تشکیل شده و به معنای روز نوین ، جدید و تازه است، به نخستین روز از اولین ماه سال خورشیدی نیز اطلاق می شود. اصل این کلمه ریشه  پهلوی دارد که با واژه نوک روچ یا نوک روز بیان می شد.

ابوریحان بیرونی در تعریف نوروز نقل می‌کند: "نخستین روز است از فروردین ماه و از این جهت روز نو نام کردند، زیرا که پیشانی سال نو است و آنچه از پس اوست از این پنج روز همه جشنها است.

درتعریفی دیگر نوروز نخستین روز سال در تقویم ایرانی است یعنی یکم فروردین ماه و یا روز" اورمزد" از ماه فروردین.

پیشینه نوروز

عید نوروز را می‌توان از قدیمی‌ترین عید ایرانیان نام برد که این جشن وجشن مهرگان( که با آغاز فصل زمستان برپا می شد) از  بزرگترین عید ها برشمرده می شد. تجلیل و پاسداشت از آن ریشه در تاریخ کهن دارد. هرچند از پیشینه تاریخی آن، مکتوب بسیار دقیقی در دست نیست اما بی‌شک جشن نوروز سابقه‌ای بسیار کهن در میان اقوام مختلف جهان دارد.

نوروز در روزگار "جمشید" چهارمین پادشاه دوره پیشدادی پدید آمد و در پادشاهی او به صورت آئین درآمد. مسعودی در التنیه و الاشراف آورده است: هرمز در روز نخست ماه فروردین به مظالم (دادگری) نشست. پس آن روز را «نوروز» نام کرد و سنت گشت.

فردوسی نیز در داستان پدید آمدن نوروز نقل می‌کند: وقتی جمشید از کارهای کشوری بیاسود بر تخت کیانی نشست و همه بزرگان لشکری و کشوری بر گرد تخت او فراهم آمدند. جمشید آن روز را که نخستین روز از فروردین و آغاز سال بود،" نوروز" نامید و جشن گرفت.

به جمشید گوهر افشاندند مر آن روز را روز نو خواندند       چنین روز فرخ از آن روزگار بمانده از آن خسروان یادگار     

جشن نوروز را به نخستین پادشاهان نسبت می دهند. شاعران و نویسندگان قرن چهارم و پنجم هجری چون فردوسی، عنصری، بیرونی، طبری و بسیاری دیگر که منبع تاریخی و اسطوره‌ای آنان بی گمان ادبیات پیش از اسلام بوده ، نوروز را از زمان پادشاهی جمشید می‌دانند.

جشن نوروز پیش از جمشید نیز برگزار می‌شد و ابوریحان نیز با آن که جشن را به جمشید منسوب می‌کند یادآور می شود که : آن روز که روز تازه‌ای بود جمشید عید گرفت؛ اگر چه پیش از آن هم نوروز بزرگ و معظم بود.

 کتاب «آثار الباقیه» اثر ابوریحان بیرونی (متوفی 440 هجری قمری) است. او می‌نویسد: سال نزد فارسیان چهار فصل بود .بر حسب این فصول عیدهایی داشتند که به اهمال در کبیسه روز این عیدها جابهجا میشد. از جمله این اعیاد یکی روز اول فروردین ماه یعنی نوروز بود که روز بس بزرگ است که به علت زنده شدن طبیعت گویند.

آغاز خلقت جهان در آن روز بوده است. چنین به نظر میرسد که پنج روز نخستین سال « نوروز عامه» یعنی جشن همگانی بود. حال آنکه روز ششم که «خرداد روز» نام داشت، « نوروز خاصه» یعنی جشن پادشاهان و بزرگان بوده است.

مورخین و محققان درباره جایگاه نوروز با هم اختلاف دارند. به نظر میرسد آریائی‌ها از مهاجرت به فلات ایران و هم مرز شدن با تمدن میانرودان سال را به دو قسمت تقسیم می‌کردند که هر یک با انقلابی شروع می‌شد و دو جشن نوروز و مهرگان سرآغاز این دو انقلاب بودند. یعنی هنگام انقلاب تابستانی جشن نوروز گرفته میشد و زمان انقلاب زمستانی جشن مهرگان پاس داشته می‌شد.

برخی معتقدند که جشن نوروز و مهرگان جشنی بوده‌است که در ایران قبل از ورود آریائی‌ها وجود داشته است و اقوام قبل از آریائی‌ها که در فلات ایران ساکن بوده‌اند به آن عمل می‌کرده‌اند.

در باور زرتشت، ماه فروردین (نخستین ماه گاهشماری خورشیدی ایرانیان) به فرهوشی (سرزندگی) اشاره دارد به اینکه که دنیای مادی را در آخرین روزهای سال دچار دگرگونی می‌کند.

روایت دیگر این است که در این روز ویژه (یکم فروردین)، جمشید، پادشاه پیشدادی، بر روی تخت طلایی نشسته بود در حالیکه مردم او را روی شانه‏‌های خود حمل می‏‌کردند. آنها پرتوهای خورشید را بر روی پادشاه دیدند و آن روز را جشن گرفتند.

با استناد بر نوشته‌های بابلی‌ها، شاهان هخامنشی در طول جشن نوروز در ایوان کاخ خود نشسته و نمایندگانی را از استان‌های گوناکون که پیشکش‌هایی نفیس همراه خود برای شاهان آورده بودند می‌پذیرفتند. گفته شده که داریوش کبیر، یکی از شاهان هخامنشی (421 - 486)، در آغاز هر سال از پرستش‌گاه بال مردوک، که از خدایان بزرگ بابلیان بود دیدن می‌کرد.

همچنین پارتیان و ساسانیان همه ساله نوروز را با برپایی مراسم و تشریفات خاصی جشن می‌گرفتند. صبح نوروز شاه جامه ویژه خود را پوشیده و به تنهایی وارد کاخ میشد. سپس کسی که به خوش قدمی شناخته شده بود وارد میشد و سپس والامقام‌ترین موبد در حالی که همراه خود فنجان، حلقه و سکه‌هایی همه از جنس زر، شمشیر، تیر و کمان، قلم، مرکب و گل داشت در حین زمزمه دعا وارد کاخ میشد.

پس از موبد بزرگ ماموران حکومت در صفی منظم وارد کاخ شده و هدایای خود را تقدیم شاه می‌کردند. شاه پیشکش‌های نفیس را به خزانه فرستاده و باقی هدایا را میان حاضران پخش می‌کرد. 25 روز مانده به نوروز، دوازده ستون با آجرهای گلی در محوطه کاخ برپا شده، و دوازده نوع دانه گیاه مختلف بر بالای هر یک از آنها کاشته می‌شد.

در روز ششم نوروز، گیاهان تازه روییده شده بر بالای ستون‌ها را برداشته و آنها را کف کاخ می‌پاشیدند و تا روز 16 فروردین که به آن روز مهر می‌گفتند، آنها را برنمی‌داشتند.

جشن و آیین‌های نوروز

"نوروز" را ایرانیان گرامی می‌دارند و آیینی است کهن که گرچه طی هزاران سال دگرگون یافته، اما هرگز از میان نرفته و از سوی اقوام و مذاهب مختلفی که در سرزمین ایران حضور پیدا کرده‌اند، مهر تأیید خورده است. بدین سان امروزه نوروز از نمادهای بزرگ و وحدت بخش ملت ایران با همه تکثرهای قومی، مذهبی، فرهنگی و زبانی است.

آیین‌ها و رسم‌های مردم فرآیند الزامات و نیازهای درهم تنیده مادی و معنوی، در پیوند جغرافیایی و شیوه‌های تولید و ساختارهای اقتصادی دورهای مختلفا‌ند که برحسب ضرورت پیوسته در حال تغییرند و به مقوله‌هایی که در ژرفا معنا دارند پاسخ می‌دهند.

نوروز تنها جشنی است که از دوران باستان با عظمت تمام و همراه با انبوهی افسانه و آیین تا به امروز ادامه یافته است. عظمت نوروز را از نقشهای تخت جمشید گرفته تا آثار ادبی و هنری گوناگون عربی و فارسی در همه جا می‌توان یافت.

از جشن‌های متعددی که در ایران باستان مرسوم بوده، یا از جشن‌های اندکی که از آن عهد به یادگار مانده، هیچ یک به طول و تفصیل نوروز نیست. نوروز جشنی است که یک جشن کوچک‌تر (چهارشنبه سوری) به پیشواز آن می‌آید و جشنی دیگر (سیزده به در) به بدرقه آن و نماد آن انداختن سفره هفت سین است.

جشن های نوروزی در کهن

بنابر پژوهش‌های انجام شده، پادشاهان و مردمان دوره های هخامنشی، نوروز را به عنوان آیین کهن، به هنگام گردش سال، جشن گرفته‌اند. چنانچه 13 روز اول سال به نام: «13بدر» از جشن‌های اصلی ایرانیان امروزی است. جشن نوروز دست کم یک یا دو هفته ادامه داشته است.

ابوریحان بیرونی مدت برگزاری جشن نوروز را پس از جمشید یک ماه می نویسد: « چون جم درگذشت پادشاهان همه روزهای این ماه را عید گرفتند. عیدها را شش بخش نمودند: پنج روز نخست را به پادشاهان اختصاص دادند، پنج روز دوم را به اشراف، پنج روز سوم را به خادمان و کارکنان پادشاهی، پنج روز چهارم را به ندیمان و درباریان ، پنج روز پنجم را به توده مردم و پنجه ششم را به برزگران. ولی برگزاری مراسم نوروزی امروز، دست کم از پنجه و «چهارشنبه آخر سال» آغاز می شود و در «سیزده بدر» پایان می پذیرد.

آریایی‌ها، دوره‌ای پیشدادیان را، زمان پیدایش جشن‌های نوروزی به شمار آورده‌اند. اقوام آریایی و حتی غیر آریایی، به اشکال متفاوت، صدها سال نوروز را جشن گرفته‌اند و می‌گیرند.

متاسفانه امروز در بعضی مناطق و کشورها، نوروز صرف به صورت تعطیلات درآمده و از حالت جشن و نیایش خارج شده در حالی که جشن از کلمه «یشن» به معنای عبادت و نیایش بوده است.

پادشاه هخامنشی، از تخت جمشید که محلی مقدس و مخصوص نیایش بوده، به هنگام نوروز، اقوام مختلف «ماد»، «ایلامی»، «بابلی» و دیگران را با لباس های فاخر محلی شان می خواسته و نو شدن سال را در کاخ «اپادانا»، در برابر شاه جشن می‌گرفتند و از حاصلات محلی، زراعتی و دامداری شان به شاه هدیه می‌دادند.

 در نخستین بامداد نوروز، مردم روی یکدیگر آب می‌پاشیدند. پس از گرویدن به اسلام نیز این رسم بجا مانده  با این تفاوت که به جای آب از گلاب استفاده می‌شود. از دیگر رسوم نوروز، حمام رفتن و هدیه کردن شکر به یکدیگر در روز ششم فروردین بود. و یکی از باشکوه‌ترین سنت‌ها نیز سبز کردن دانه گیاه در یک ظرف است که به آن "سبزه” گویند.

آیینه‌ای نوروزی

از آداب و رسوم کهن پیش از نوروز باید از پنجه، چهارشنبه سوری و خانه تکانی یاد کرد.

در ایران به استقبال جشن نوروز با خانه تکانی، چهارشنبه سوری، رفتن به بالای قبور رفتگان، خانه‌های اقارب و دوستان «میر نوروزی»، «حاجی فیروزی»، سبزه رویاندن در خانه ها، گستردن سفره (دستر خوان) هفت سین، میوه تر کردن، بردن لباس نوروزی، رفتن به تفریح گاه ها، دامنه کوه‌ها و طبیعت همراه بوده است.

خانه تکانی

اصطلاح خانه تکانی را بیشتر در مورد شستن، تمیز کردن، نو خریدن، تعمیر کردن ابزارها، فرشها و لباسها که به مناسبت فرا رسیدن نوروز صورت می‌گیرد، به‌کار می‌گیرند. در خانه تکانی که سه تا چهار هفته طول میکشد، باید تمام وسیله‌هایی که در خانه است جابه‌جا، تمیز و تعمیر بشوند و دوباره در جای خود قرار بگیرند. بعضی از وسیله‌های سنگین وزن مثل؛ فرش‌ها، تابلوها، پرده‌ها و وسیله‌های دیگر فقط سالی یکبار، آن هم در خانه تکانی نوروزی جا به جا و تمیز می‌شوند.

در برخی از شهرهای آذربایجان، نخستین چهارشنبه ماه اسفند (چهارشنبه موله) به شستن و تمیز کردن فرش‌های خانه اختصاص دارد. چنان زوایای خانه را می‌روبند که اگر تا یک سال دیگر هم آن زوایا از چشم خانم خانه پنهان بماند یا فرصت پاکیزه سازی آنها به دست نیاید، قابل تحمل باشد. وسواس برای این پاکیزه سازی تا به حدی است که در و دیوار خانه اگر نه هر سال، هر چند سال یکبار نقاشی میشود.

پنجه (خمسه مسترقه)

بر اساس سالنمای کهن ایران هر یک از 12 ماه سال 30 روز است و پنج روز باقیمانده سال را پنجه، پنجک، یا خمسه مسترقه، گویند. این پنج روز را خمسه مسترقه نامند از آن جهت که در هیچ یک از ماه ها حساب نمی شود. مراسم پنجه تا سال 1304 ، که تقویم رسمی شش ماه اول سال را سی و یک روز قرارداد، برگزار می شد.

میر نوروزی

از جمله آیین‌های این جشن پنج روزه، که در شمار روزهای سال و ماه و کار نبود، برای شوخی و سرگرمی حاکم و امیری انتخاب می کردند که رفتار و دستورهایش خنده آور بود و در پایان جشن از ترس آزار مردمان فرار می کرد.

ابوریحان از مردی بی‌ریش یاد می کند که با جامه و آرایشی شگفت انگیز و خنده آور در نخستین روز بهار مردم را سرگرم می کرد و چیزی می گرفت و هم اوست که حافظ به عنوان « میرنوروزی» دوران حکومتش را « بیش از 5 روز» نمی‌داند.

از برگزاری رسم میر نوروزی، تا لااقل 70 سال پیش آگاهی داریم. بی‌گمان کسانی را که در روزهای نخست فروردین، با لباس‌های قرمز رنگ و صورت سیاه شده در کوچه و گذر و خیابان می‌بینیم که با دایره زدن و خواندن و رقصیدن مردم را سرگرم می کنند و پولی می گیرند.

بازمانده شوخی‌ها و سرگرمی‌های انتخاب «میر نوروزی» و «حاکم پنج روزه » است که تنها در روزهای جشن نوروزی دیده می‌شوند و آنان در شعرهای خود می‌گویند: "حاجی فیروزه، عید نوروزه، سالی چند روزه"

پنجشنبه آخر سال

یکی از آیین‌های کهن پیش از نوروز، یاد کردن از مردگان است، به ویژه خانواده‌هایی که در طول سال، عزیزی را از دست داده‌اند. رفتن به زیارتگاه‌ها و زیارت اهل قبور در پنجشنبه و نیز روز پیش از نوروز و بامداد نخستین روز سال، رسمی همگانی است. همچنین رسم است که ایرانیان در موقع سال تحویل به زیارت حرم امامان (ع) و امامزادگان می‌روند.

کاشتن سبزه

مادران حدود یک هفته مانده به نوروز، مقداری گندم و عدس و ماش و شاهی در ظرف‌هایی زیبا می‌ریزند و خیس می‌دهند تا آهسته آهسته بروید و برای سفره نوروزی آماده گردد.

اسفند، ماه پایانی و زمستانی، هنگام کاشتن دانه و غله است. کاشت «سبزهی عید» به صورت نمادین، از روزگاران کهن، در همه خانه‌ها و در بین همه خانواده‌ها مرسوم است. در ایران کهن، بیست و پنج روز پیش از نوروز، در میدان شهر، دوازده ستون از خشت خام برپا می‌کردند، یک ستون گندم، یک ستون جو، و به ترتیب برنج و باقلا، کاجیله (گیاهی است از تیرهی مرکبات، که ساقهی آن به 50سانتیمتر می‌رسد)، ارزن، ذرت، لوبیا، نخود، گنجد، عدس و ماش می‌کاشتند.

در ششمین روز فروردین، با سرود و ترنم و شادی این سبزه‌ها را  می‌کندند و برای فرخندگی به هرسومی پراکندند. امروز در همه خانه‌ها رسم است که ده روز یا دو هفته پیش از نوروز، در ظرف‌های کوچک و بزرگ، کاسه، بشقاب، پشت کوزه و ... دانه‌هایی چون گندم، عدس، ماش و ... می‌کارند. در برخی از شهرهای آذربایجان، سومین چهارشنبه به خیس کردن و کاشتن گندم و عدس برای سبزه‌های نوروزی اختصاص دارد.

سفره هفت‌سین

جمع شدن همه اعضای خانواده در موقع سال تحویل در کنار سفرهی هفتسین از رسمها و باورهای قدیمی است. در سفرههای هفتسین، هفت روییدنی خوراکی قرار دارد که نامآنها با حرف"س" آغاز می‌شود، مانند: سیب، سبزه، سنجد، سماق، سیر، سرکه، سمنو و مانند اینها که نماد فراوانی فرآوردههای کشاورزی است.

علاوه بر آن،قرآن، آینه، شمع، ظرفی شیر، ظرفی آب که نارنجی در آن است. تخم‌مرغ رنگ شده، ماهی قرمز، نان و سبزی، گلاب، گل، سکه و قرآن نیز زینت بخش سفره هفت‌سین است که در بیشتر خانه‌ها تا روز سیزده پهن است.

 کارت و پیام شادباش

کاری که پس از شکل‌گیری روشهای جدید ارتباطی مانند نامه‌نگاری، یا شکل جدیدتر آن نامه‌های الکترونیکی رواج یافته، ارسال کارت شادباش است؛ یک هفته پیش از آغاز سال نو، زمان ارسال کارت‌های شادباش فرا می‌رسد، فرستادن کارت شادباش برای همه دوستان و آشنایان، و اقوامی که در دیگر کشورها یا شهرها زندگی می‌کنند، البته کاری پسندیده است، امروزه و بعد از رواج تلفن بیشتر به یک تلفن برای گفتن تبریک سال نو پس از تحویل سال بسنده می‌کنند.

دید و بازدید

دید و بازدید رفتن تا پایان روز 12 فروردین ادامه دارد. اما معمولاً در همان صبح نوروز به دیدن اقوام نزدیک، مانند پدر و مادر، پدر بزرگ و مادر بزرگ، پدر و مادر زن یا شوهر، عمه، عمو، خاله، دائی و… می‌روند.

روزهای بعد نوبت اقوام دورتر فرا میرسد و سر فرصت به دیگر اقوام و دوستان سر می‌زنند و دیدارها تازه می‌کنند. حتی اگر کسانی در طول سال به علت کدورت‌هایی که پیش آمده از احوال پرسی یکدیگر سر باز زده باشند، این روزها را فرصت مغتنمی برای رفع کدورت می‌شمارند و راه آشتی و دوستی در پیش می‌گیرند.

 مسافرت نوروزی

از آنجا که مدارس در ایام نوروز تا 14 فروردین تعطیل است، فرصت خوبی برای سفر کردن به دست میآید. پس گروه کثیری از مردم به شهرهای دیگر و نقاط خوش آب و هوا ی کشور که در ایام نوروز از آب و هوای معتدل برخوردار است، سفر میکنند.

اما این سفرها نیز خالی از دید و بازدید نیست. مردم به دیدار یکدیگر می‌روند و دیگران را به شام و ناهار دعوت می‌کنند. سفرهای زیارتی نیز که از دیرباز مرسوم بوده، همچنان رونق دارد. به این معنی که عده زیادی شب عید به قم ،مشهد یا بازدید از مناطق جنگی میروند و پس از یکی دو روز به خانه و کاشانه خود باز میگردند.

دیگر آیین ها

آداب و سنن مربوط به نوروز در گذشته بیش از امروز بوده است. تا چند دهه پیش در برخی نواحی ایران، نوروزی خوانی مرسوم بوده است. در گیلان و مازندران و آذربایجان، از حدود یک ماه پیش از فرارسیدن نوروز، کسانی در روستاها راه میافتادند و اشعاری در باره نوروز می‌خواندند. اشعاری که بنا بر تعلقات مذهبی شیعیان با مضامین مذهبی آمیخته بود و ترجیع بند آن چنین بود: باد بهاران آمده، گل در گلستان آمده / مژده دهید بر دوستان، …

این پیک‌های نوروزی در مقابل نوروزی خوانی از مردم پول یا کالا می‌گرفتند و سورسات نوروزی خود را جور می‌کردند تا چهل پنجاه سال پیش به راه انداختن «میر نوروزی» نیز یکی از آئینهای رایج بوده است.

داستان میر نوروزی این است که در پنج روز آخر سال اداره و فرمانروایی شهر را به فردی از پائینترین قشرهای اجتماعی میسپردند و او نیز چند تن از مردم عوام را به عنوان خدم و حشم و عامل خود انتخاب میکرد و فرمان‌های شداد و غلاظ علیه ثروتمندان و قدرتمندان می‌داد.

آنها نیز در این پنج روز حکم او را کم و بیش مطاع می‌دانستند و تنها در موارد پولی به چانه زدن می‌پرداختند. پس از آن پنج روز نیز میر نوروزی مطابق سنت از مجازات معاف بود و هیچ کس از او بازخواست نمی‌کرد که چرا در آن مدت پنج روز چنین و چنان کرده است.

حافظ در این بیت به عمر کوتاه آدمی، عمر کوتاه گل و عمر کوتاه سلطنت میر نوروزی اشاره دارد:

سخن در پرده میگویم چو گل از غنچه بیرون آی        که بیش از پنج روزی نیست حکم میر نوروزی    

نوروز در اسلام

احادیث و روایات در این خصوص: واژه (عید) در قرآن کریم تنها یکبار در آیه 114، سوره مائده آمده است: (عیسی ابن مریم گفت بارالها! ای پرودگار تو ما از آسمان مائده ای فرست تا این روز برای ما و کسانی که پس از ما آیند روز عید مبارکی گردد و آیت و حجتی از جانب تو برای باشد، که تو بهترین روزی دهندگانی.

ظهور اسلام و برخورد مسالمت آمیز آن با سایر ادیان و آیین‌ها از جمله اعتقادات مذهبی و ملی ایرانیان موجب شد که مراسم و آداب مربوطه، به یکباره از جامعه اسلامی ایران رخت بر نبندد، فقط با مسلمان شدن تدریجی ایرانیان اندک اندک اعتقادات دینی اسلام نیز در میان توده مردم نفوذ کرد.

شیخ صدوق در «کتاب من لایحضره الفقیه» آورده است: براى على(علیه السلام) هدیه نوروز آوردند. فرمود: «این چیست؟». گفتند: اى امیرمؤمنان! امروز، نوروز است. فرمود: هر روزِ ما را نوروز سازید یعنى به خاطر خداوند، به یکدیگر هدیه بدهید و به دیدار یکدیگر بروید.

شیخ طوسى در «مصباح المتهجّد» چنین آورده است: امام صادق(ع) در روز نوروز فرمود: هنگامى که نووز شد، غسل کن و لباس پاکیزه بپوش و خودت را خوشبو ساز و آن روز را روزه بدار. پس هنگامى که نماز ظهر و عصر و نافله‌هاى آن را به جاى آوردى، نمازى چهار رکعتى بگزار که در رکعت اوّل آن، سوره حمد و ده مرتبه سوره قدر را مى‌خوانى.

در رکعت دوم آن، سوره حمد و 10مرتبه سوره کافرون را مى خوانى. در رکعت سوم آن، سوره حمد و 10مرتبه سوره توحید را مى خوانى و در رکعت چهارم، سوره حمد را با سوره هاى فلق و ناس. پس از نماز هم سجده شکر مى گزارى و دعا مى کنى. گناهان پنجاه ساله‌‏ات بخشوده مى شود.

ابن فهد حلّى در کتاب «المهذّب البارع» چنین آورده است: از آنچه در فضلیت نوروزْ روایت شده و گفته ما را تأیید مى کند، حدیثى است که علامه سید بهاءالدین على بن عبد الحمید، با سند خود از مُعلّى بن خُنیس نقل کرده است که: روز نوروز، همان روز است که پیامبر(ص) در غدیرخم براى امیرالمؤمنین(علیه السلام) بیعت گرفت و مسلمانان به ولایت وى اقرار کردند.

آداب نوروز

در روایتى منسوب به حضرت امام جعفر صادق(ع) آمده است که مى فرماید: «هنگامى که روز عید نوروز آمد ، غسل کن و بهترین و پاک ترین لباست را بپوش و با بهترین عطرها خود را خوش بو کن و در این روز، مستحب است روزه بگیرد.

در خصوص روز نوروز در روایات مختلف آداب گوناگونی ذکر شده که به آنها به صورت مختصر اشاره می‌شود: نماز نافله، یک نماز چهار رکعتی پس از نماز ظهر و عصر روز نوروز، دعا کردن در سجده این نماز که موجب بخشش گناهان می‌شود.( نحوه خواندن این نماز در مفاتیح الجنان در اعمال عید نوروز ذکر شده است)

- ذکر گفتن؛ خصوصا ذکر «یا ذی الجلال و الاکرام»   

 -روزه گرفتن

- دعا کردن در لحظه سال