«آمنه» در پی اعلام گذشت از قصاص چشمان مجید، برای همیشه از گرفتن دیه دو چشم خود محروم شد و این در حالی است که این دختر جوان ادعا می‌کند ندانسته اقدام به امضای رضایت‌نامه کرده است.

محمدهادی نجفی وکیل مدافع آمنه، در این زمینه اظهار کرد: زمانی که پرونده برای رسیدگی به جنبه عمومی جرم در دادگاه کیفری استان تهران مطرح بوده، رییس شعبه 71 دادگاه کیفری استان تهران با درایت خاص خود متوجه شد که رضایت آمنه در زمان اجرای حکم، یک رضایت مشروط بوده و همچنان وی این حق را دارد که قصاص را انجام دهد. وی ادامه داد: به همین دلیل پرونده را به اجرای احکام دادسرای جنایی برگرداند که تکلیف این رضایت مشخص شود. اگر قرار است مبلغی پرداخت شود، دادسرا تکلیف را روشن کند و رضایت قطعی را برای دادگاه کیفری بفرستد؛ در غیر این صورت همچنان خانم بهرامی این حق را دارد که از قصاص استفاده کند.

وکیل آمنه بهرامی افزود: دادسرای جنایی برای تعیین تکلیف این موضوع از خانم بهرامی دعوت کرد که البته آن زمان بنده اعلام وکالت نکرده بودم و ایشان وکیلی نداشتند. این باعث شد حسب اطلاع رضایت‌نامه‌ای توسط آمنه بهرامی تنظیم شود که این رضایت‌نامه به این منجر شد که حتی ایشان نتوانند دیه چشمانشان را بگیرند. یعنی رضایت خانم بهرامی به این صورت است که حتی من از دیه چشمانم هم می‌گذرم. نجفی اظهار کرد: خانم بهرامی در گفت‌و‌گویی که با من داشتند، گفتند که به ایشان در دادسرای جنایی گفته‌اند که دادگاه کیفری استان تهران به این مطلب اشاره داشته است که شما نمی‌توانید دیه بگیرید.

وی یادآور شد: در مراجعه‌ای که به دادسرای جنایی داشتیم، متاسفانه مشخص شد که موکلم از سر بی‌اطلاعی حقوقی رضایت‌نامه را امضا کرده و باعث این شده است که از حقوق خود در خصوص دیه چشمانش صرف نظر کنند. این در حالی است که در جلسه قبل دادگاه کیفری استان تهران، هم متهم (مجید) و هم وکیلش به صراحت اظهار کرده بودند که حاضر به پرداخت دیه چشمان آمنه بهرامی هستند ولی متاسفانه این رضایت‌نامه باعث شد که این حق از موکلم ساقط شود.

وکیل مدافع آمنه خاطرنشان کرد: روز دوشنبه مطلع شدیم که دادگاه برای رسیدگی به جنبه عمومی جرم برگزار شده است. ظاهرا دادگاه کیفری استان تهران زمانی که رضایت‌نامه واصله از دادسرای جنایی را مشاهده کرده، بر این امر واقف شده است که خانم بهرامی رضایت قطعی داده‌اند؛ لذا وارد رسیدگی به جنبه عمومی جرم شده‌اند. نجفی تاکید کرد: با توجه به شدت جرم و مسائل اجتماعی و حاشیه‌ای که این موضوع دارد و خواهد داشت، قضات دادگاه کیفری استان تهران با درایت و دقت نظری که داشتند مجازات متناسب را برای مجید که 10 سال حبس و 5 سال تبعید بود، در نظر گرفتند.

وی گفت: تا زمانی که متهم دیه صورت و اعضای بدن آمنه را پرداخت نکند، گر چه 10 سال حبس را هم بگذراند با اعمال ماده 696 قانون مجازات اسلامی همچنان در زندان باقی خواهد ماند. وکیل آمنه بهرامی یادآور شد: حضور بنده و خانم بهرامی در دادگاه کیفری استان تهران برای این بود که می‌خواستیم شرایط رضایت را بازگو کنیم؛ گرچه حضور ما تاثیری در این مسئله نداشت زیرا رای صادر شده بود و دادگاه کیفری استان تهران نیز به موجب رضایت‌نامه دریافتی از رسیدگی به جنبه خصوصی جرم فارغ شده بود.

نجفی در پایان اظهار کرد: پرونده در مرحله اجراست اما بحث گرفتن دیه چشمان آمنه بهرامی منتفی اما دیه دیگر اعضا به قوت خود باقی است.

«آمنه» نیز درباره نحوه اعلام رضایت خود گفت: زمانی که چشمان مجید را بخشیدم، گفتم که بدون قید و شرط از قصاص گذشتم. گرچه قبلا اعلام کرده بودم که 2میلیون یورو می گیرم و از قصاص می‌گذرم. منظورم از بدون قید و شرط این بود که 2میلیون یورو را نمی‌خواهم. وی یادآور شد: در آن زمان به مسئولان دادسرای جنایی و قاضی اجرای احکام گفتم که دیه چشم، دست و صورتم را به طور کامل می‌خواهم. من دیه‌ای را که می‌گویند دیه یک زن است، نمی‌خواستم بلکه دیه کامل را می‌خواهم. در آن زمان به من قول مساعد دادند و تایید کردند. مجید هم اعلام کرده بود که حاضر به پرداخت دیه است اما مسئولان دادسرا از مجید امضا نگرفتند و فقط از من امضا گرفتند.

آمنه ادعا کرد: متاسفانه به دلیل این که در آن زمان وکیل نداشتم و نمی‌دانستم، به من دروغ گفته شد. من هم ندانسته با اعتمادی که داشتم رضایت‌نامه را امضا کردم. وی در پایان از نورا... عزیزمحمدی رئیس شعبه 71 دادگاه کیفری استان تهران به‌واسطه رسیدگی عادلانه به پرونده‌اش تشکر کرد.

جوان سابقه‌داری که چند روز بعد از آزادی از زندان دست به قتل زده‌ بود، مدعی شد برای نجات جانش مجبور به ارتکاب این قتل شده‌است.

در ابتدای جلسه رسیدگی به این پرونده که در شعبه 71 دادگاه کیفری ‌استان تهران برگزار شد، نماینده ‌دادستان درخصوص کیفرخواست گفت: ماموران پلیس آذر سال گذشته باخبر شدند، جوانی به نام علیرضا در جریان یک درگیری جان خودش را از دست داده ‌است. پلیس تحقیقات خود را در این خصوص آغاز کرد و متوجه ‌شد علیرضا با چند جوان به نام‌های حمیدرضا، امیر، محمد و مهران در این درگیری شرکت داشت. بنابراین همه متهمان بازداشت شدند و بعد از چندین جلسه بازجویی سرانجام حمیدرضا به قتل اعتراف کرد و گفت در جریان درگیری با علیرضا او را مقابل خانه‌اش به قتل رساند.

عطار ادامه داد: با توجه به مدارک موجود در پرونده درخواست صدور حکم قانونی را در این خصوص دارم. در ادامه اولیای ‌دم مقتول در جایگاه حاضر شدند و درخواست صدور حکم قصاص کردند. سپس حمیدرضا متهم ردیف اول گفت: اتهام قتل را قبول دارم. روز حادثه سه روز بود که از زندان آزاد شده بودم و برای اینکه دوستانم را ببینم قرار شد به خانه مهران برویم. مهران خانه‌ای مجردی داشت و ما می‌خواستیم چند ساعتی با هم باشیم. بچه‌های دیگر هم آمدند. جوانی جلو در نشسته بود ما او را نمی‌شناختیم. اما متوجه شدیم در حال خوردن مشروب است.

متهم ادامه داد: آن پسر نگاهی به ما انداخت و ما وارد ساختمان شدیم. در را زدیم، کسی باز نکرد. با مهران تماس گرفتیم و مهران گفت در راه است و از ما خواست چند دقیقه‌ای منتظرش بمانیم. برای اینکه همسایه‌ها ناراحت نشوند از ساختمان بیرون رفتیم و جلو در منتظر مهران شدیم. همان جوان که بعدها فهمیدم اسمش علیرضاست هنوز جلو در نشسته بود. او یکدفعه شیشه نوشابه‌ای را شکست و لباسش را درآورد و به سمت ما حمله کرد.

حمیدرضا در ادامه دفاعیاتش گفت: علیرضا از ما خواست هرچه پول داریم بدهیم. او حمله کرد من هم چاقوی تزیینی را که در جیب داشتم بیرون آوردم تا از خودم دفاع کنم. من قصد کشتن او را نداشتم و یک ضربه هم بیشتر نزدم فقط می‌خواستم از خودم دفاع کنم.

در ادامه متهم دیگر پرونده که محمدرضا نام دارد در برابر قضات حاضر شد. او اتهام شرکت در نزاع را قبول کرد و گفت: بعد از مدت‌ها حمیدرضا از زندان بیرون آمد و ما می‌خواستیم جشن بگیریم. بهترین محل خانه مهران بود، چون او خانه‌ای مجردی داشت و ما می‌توانستیم راحت باشیم. خانه مهران طبقه چهارم بود. ما بالا رفتیم چون در ورودی ساختمان باز بود. وقتی به در واحد رسیدیم کسی در را باز نکرد. در تماسی که با مهران داشتیم او گفت زود می‌آید. ما از پله‌ها پایین آمدیم. من اول درگیری نبودم. وقتی بیرون آمدم دیدم مرد جوان که اول ورودمان او را دیدیم فریاد می‌زند و لباسش را درآورده است. او با شیشه نوشابه شکسته به سمت دوستانم حمله کرده بود. تا مرا دید به سمت من هم آمد.

متهم گفت: سر کوچه رفتم. آنجا یک کبابی بود. یک شیشه نوشابه برداشتم و آن را شکستم و به سمت متهم رفتم. مقتول فریاد می‌زد بیا با هم دعوا کنیم. البته من دیگر درگیر نشدم چون حمیدرضا او را زده بود. بعد از پایان دفاعیات متهمان و وکلای مدافع آنها هیات قضات شعبه 71 دادگاه کیفری استان تهران برای صدور رأی وارد شور شدند و به جز مهران متهمان دیگر را مجرم تشخیص دادند. آنها حمیدرضا را به قصاص و سه سال حبس و سایر متهمان را به سه سال حبس محکوم کردند.

جوان سابقه‌داری که چند روز بعد از آزادی از زندان دست به قتل زده‌ بود، مدعی شد برای نجات جانش مجبور به ارتکاب این قتل شده‌است.

در ابتدای جلسه رسیدگی به این پرونده که در شعبه 71 دادگاه کیفری ‌استان تهران برگزار شد، نماینده ‌دادستان درخصوص کیفرخواست گفت: ماموران پلیس آذر سال گذشته باخبر شدند، جوانی به نام علیرضا در جریان یک درگیری جان خودش را از دست داده ‌است. پلیس تحقیقات خود را در این خصوص آغاز کرد و متوجه ‌شد علیرضا با چند جوان به نام‌های حمیدرضا، امیر، محمد و مهران در این درگیری شرکت داشت. بنابراین همه متهمان بازداشت شدند و بعد از چندین جلسه بازجویی سرانجام حمیدرضا به قتل اعتراف کرد و گفت در جریان درگیری با علیرضا او را مقابل خانه‌اش به قتل رساند.

عطار ادامه داد: با توجه به مدارک موجود در پرونده درخواست صدور حکم قانونی را در این خصوص دارم. در ادامه اولیای ‌دم مقتول در جایگاه حاضر شدند و درخواست صدور حکم قصاص کردند. سپس حمیدرضا متهم ردیف اول گفت: اتهام قتل را قبول دارم. روز حادثه سه روز بود که از زندان آزاد شده بودم و برای اینکه دوستانم را ببینم قرار شد به خانه مهران برویم. مهران خانه‌ای مجردی داشت و ما می‌خواستیم چند ساعتی با هم باشیم. بچه‌های دیگر هم آمدند. جوانی جلو در نشسته بود ما او را نمی‌شناختیم. اما متوجه شدیم در حال خوردن مشروب است.

متهم ادامه داد: آن پسر نگاهی به ما انداخت و ما وارد ساختمان شدیم. در را زدیم، کسی باز نکرد. با مهران تماس گرفتیم و مهران گفت در راه است و از ما خواست چند دقیقه‌ای منتظرش بمانیم. برای اینکه همسایه‌ها ناراحت نشوند از ساختمان بیرون رفتیم و جلو در منتظر مهران شدیم. همان جوان که بعدها فهمیدم اسمش علیرضاست هنوز جلو در نشسته بود. او یکدفعه شیشه نوشابه‌ای را شکست و لباسش را درآورد و به سمت ما حمله کرد.

حمیدرضا در ادامه دفاعیاتش گفت: علیرضا از ما خواست هرچه پول داریم بدهیم. او حمله کرد من هم چاقوی تزیینی را که در جیب داشتم بیرون آوردم تا از خودم دفاع کنم. من قصد کشتن او را نداشتم و یک ضربه هم بیشتر نزدم فقط می‌خواستم از خودم دفاع کنم.

در ادامه متهم دیگر پرونده که محمدرضا نام دارد در برابر قضات حاضر شد. او اتهام شرکت در نزاع را قبول کرد و گفت: بعد از مدت‌ها حمیدرضا از زندان بیرون آمد و ما می‌خواستیم جشن بگیریم. بهترین محل خانه مهران بود، چون او خانه‌ای مجردی داشت و ما می‌توانستیم راحت باشیم. خانه مهران طبقه چهارم بود. ما بالا رفتیم چون در ورودی ساختمان باز بود. وقتی به در واحد رسیدیم کسی در را باز نکرد. در تماسی که با مهران داشتیم او گفت زود می‌آید. ما از پله‌ها پایین آمدیم. من اول درگیری نبودم. وقتی بیرون آمدم دیدم مرد جوان که اول ورودمان او را دیدیم فریاد می‌زند و لباسش را درآورده است. او با شیشه نوشابه شکسته به سمت دوستانم حمله کرده بود. تا مرا دید به سمت من هم آمد.

متهم گفت: سر کوچه رفتم. آنجا یک کبابی بود. یک شیشه نوشابه برداشتم و آن را شکستم و به سمت متهم رفتم. مقتول فریاد می‌زد بیا با هم دعوا کنیم. البته من دیگر درگیر نشدم چون حمیدرضا او را زده بود. بعد از پایان دفاعیات متهمان و وکلای مدافع آنها هیات قضات شعبه 71 دادگاه کیفری استان تهران برای صدور رأی وارد شور شدند و به جز مهران متهمان دیگر را مجرم تشخیص دادند. آنها حمیدرضا را به قصاص و سه سال حبس و سایر متهمان را به سه سال حبس محکوم کردند.

جسد دالما سالوادورا فرانکو ، مادر دیه گو مارادونا دیروز در حضور فرزندان و همسرش و عده ای از بستگان به خاک سپرده شد.

به گزارش «خبر آنلاین»، در این مراسم که در شهر کوچک بلا ویستا در حاشیه بوینس آیرس برگزار شد دیه گو به همراه دو خواهر و شش برادرش حضور داشتند. مارادونا با تماس یکی از برادرانش در دبی از وخیم بودن حال مادرش مطلع شد و تنها زمانی که در آسمان بود یکی دیگر از برادران خبر مرگ مادر را به او داد. کریستینا فرناندز، رئیس جمهور آرژانتین در تماس تلفنی مراتب همدردی اش را به مارادونا و خانواده اش ابراز کرد.