نخست باید به این موضوع توجه داشت که در فرهنگ ایران هیچ یک از روزهای سال نحس شمرده نشده، بلکه چنان چه می دانیم هر یک از روزهای هفته و ماه نام هایی زیبا و در ارتباط با یکی از مظاهر طبیعت یا ایزدان و امشاسپندان داشته و دارند، و روز سیزدهم هر ماه خورشیدی در گاه شماری ایرانی تیر روز(در زبان اوستایی و پهلوی تشتر یا تیشتر) نام دارد که از آنِ ایزد تیشتر، ایزد پدید آورنده ی باران می باشد و نیاکان فرهیخته ی ما از روی خجستگی، این روز را برای جشن انتخاب کرده اند.

هم چنین هیچ دانشمندی یا هیچ یک از متون کهن از این روز به بدی یاد نکرده بلکه در بیشتر مقالات مکتوب و کتاب ها، از سیزدهم نوروز با عنوان روزی فرخنده و خجسته نام برده اند. برای مثال کتاب«آثار الباقیه» جدولی برای سعد و نحس بودن روزها دارد که در آن جدول در مقابل روز سیزدهم نوروز کلمه ی«سعد» به معنی نیک و فرخنده آورده شده است، اما پس از حمله ی تازیان و ورود اسلام به ایران از این رو که اعراب هفت روز در هر ماه را نحس می دانستند و سیزدهم هم جز این روزها بوده، روز سیزدهم فروردین را هم به اشتباه نحس خواندند.

بعضی از محققین معتقدند که پس از ورود اسلام به ایران بعضی از دشمنان حضرت علی (ع) وقتی متوجه محبوبیت ایشان نزد ایرانیان شدند شروع به شایعه پراکنی در مورد نحس بودن عدد سیزده بین مردم کردن که شاید بتوانند به اهداف شیطانی خود برسند ولی هرگز نباید فراموش کنیم که تمام وجود حضرت علی(ع) سرشار از حکمت و رمز و راز الهی برای هدایت ما انسان ها می باشد و سالروز تولد آن بزرگوار در سیزدهم رجب نیز نشانه آلهی دیگریست بر این که هرگز عدد سیزده نمی تواند نحس باشد.

از سویی دیگر در زمان حکومت صفویان این بار فرهنگ اروپایی وارد ایران شد که شوربختانه آنان نیز عدد 13 را نحس می دانستند، و هنوز هم با پیشرفت های علمی و تکنولوژیکی عمیقاً به این موضوع اعتقاد دارند. سیزده را غربی ‌ها به دلیل این که یهودای خائن قصد لو دادن حضرت عیسی(ع) را داشت و سیزدهمین نفر از گروه حواریون بود، نحس می‌ دانستند. چنان که تورات در سفر خروج باب 11 و 12، در روز سیزده‌ ی فروردین (= روز سیزدهم سال نو مصری) از برخورد ستاره‌ی دنباله داری با زمین گزارش می‌ دهد که در فضای زمین درخشیده، بطوری که در افق ایران هم دیده شده است. بر اثر این برخورد زمین لرزه‌ی سهمناکی روی داده، آتش فشان‌ ها به آتش فشانی پرداخته، کاخ ‌ها ویران گشته و بسیاری از مردم جان خود را از دست داده‌اند.

از دیگر رسم ‌های شوخی آمیز روز سیزده که مشخص نیست نخست از کجا آغاز شده، دروغ روز سیزده است. چنان که اروپاییان نیز روز اول آوریل که به روز سیزده‌ی فروردین ما بسیار نزدیک است(هر چهار سال یک بار سیزده‌ی فروردین و اول آوریل برابر می ‌شوند) این رسم را دارند. بطوری که روز اول آ وریل سال رادیو فرانسه در اخبار ساعت هفت صبح اعلام نمود که امروز برج ایفل خراب خواهد شد. با شنیدن این خبر عده‌ی زیادی حیران و هیجان زده به محل برج رفتند و در آن جا با اعلامیه‌ی دروغ اول آوریل روبرو شدند.

که البته تنها به این ختم نمی شود و مثال های بسیار دیگری مانند دیدن گربه ی سیاه، رد شدن از زیر نردبام یا گذاشتن کلید روی میز و بسیاری موارد خرافی دیگر وجود دارند در فرهنگ نمادها نیز سیزده را عددی می ‌دانند که خود را از نظم هستی جدا کرده و آهنگ طبیعی جهان را دنبال نمی‌ کند.

تنها چیزی که در فرهنگ ایرانی در مورد عدد سیزده وجود دارد و دکتر غیاث آبادی به آن اشاره کرده است «بد قلق» بودن عدد13 به خاطر خاصیت بخش ناپذیری آن است اما وقتی درباره ی نیکویی و فرخندگی این روز بیشتر دقت می کنیم منابع معقول و مستند به سوابق تاریخی زیادی را می یابیم همان طور که گفته شد سیزدهم فرودین ماه که تیر روز نام دارد و متعلق به فرشته یا امشاسپند یا ایزد مقدس و بزرگواری در آیین زرتشتی است که در متون پهلوی و در اوستا تیشتر نام دارد و جشن بزرگ تیر روز از تیر ماه که جشن تیرگان است به نام او می باشد فرودین ماه نیز که هنگام جشن و سرور و شادمانی و زمان فرود آمدن فروهرها است و تیر روز از این ماه نخستین تیر روز از سال می باشد در میان ایرانیان باستان بسیار گرامی بوده و پس از دوازده روز جشن که یاد آور دوازده ماه سال است، روز سیزدهم را پایان رسمی دوره ی نوروز می دانستند و با رفتن به کنار جویبارها و باغ و صحرا و شادی کردن در واقع جشن نوروز را با شادی به پایان می رساندند و به قول امروزی ها حسن ختامی بود بر بزرگ ترین جشن سال.

هر چه روز های گذشته، فضای سیاسی و انتخاباتی کشور علیه جریان های دیگر بوده و عده ای اصلاح طلبان را هشدار و عده ای دیگر تکنوکرات را تهدید می کردند، فضای سیاسی کشور در ساعات اخیر در دست اصولگرایان بود و جولان های انتخاباتی، البته با حرف های شگفت انگیز. در این میان این سخنان شگفت انگیز، قاسم روانبخش از جبهه پایداری پیش بینی انتخاباتی خود را در سه فاز ارائه کرده است: 

وی ابتدا ابتدا با بیان اینکه اصلاح طلبان در دوره هشت ساله موفقیت چشمگیری نداشتند، آنان را از دایره رقابت انتخابات ریاست جمهوری خارج کرد و گفت مردم نگاه مثبتی به این جریان ندارند، یادآور شد:
 
 در تاریخ 8 ساله‌ای که مجلس و دولت در اختیار اصلاح‌طلبان بود موفقیت چشمگیری در عرصه داخلی و خارجی نداشته اند. بنابراین دلیلی برای اینکه مردم به این گفتمان رجوع کنند وجود ندارد؛ مگر آنکه بخواهند عنوانش را عوض کنند و با یک عبارت دیگر وارد انتخابات شوند.
 
البته اگر بپذیریم که ادعای وی در مورد اصلاح طلبان درست باشد، باید از وی پرسید در هشت ساله اخیر که اتفاقا فرد مورد نظر آنان در قدرت بوده است چه موفقیت چشمگیری عاید کشور شده است. در اینجاست که باید گفت در 16 سال اخیر هم اصلاح طلبی و هم اصولگرایی نتوانسته اند از پس اداره کشور برآیند.

وی در فاز دوم تحلیل خود رقابت را بین اصولگرایان می داند و در اظهار نظری جالب رقابت را بین جبهه پایداری و اصولگرایان مجلسی و احتمالا نزدیکان علی لاریجانی می داند. وی در این باره می گوید : در انتخابات سال آینده رقابت جدی میان اصولگرایان خواهد بود؛ فکر می‌کنم یک پایه از این رقابت جبهه پایداری است و رقیب جدی آن هم از میان اصولگرایان دیگریست که در مجلس نهم، فعالیت می‌کردند.

شاید بر هم زدن سخنرانی لاریجانی در قم و وی را به عنوان بی بصیرت خواندن،در چارچوب همین تحلیل باشد، یعنی حذف کردن رقیبی که جبهه پایداری تصور می کند رقیب وی در انتخابات ریاست جمهوری خواهد بود.

روانبخش در فاز سوم تحلیل خود می گوید :

 اگر هاشمی به صحنه آید قالب جبهه اصولگرایی به نفع وی کنار می‌روند،‌ به وی‍ژه اینکه دبیرکل جبهه پیروان آقای عسگراولادی است و نگاه مثبت به هاشمی دارد. وی ادامه می دهد فکر می‌کنم اگر هاشمی به صحنه انتخابات آید می‌تواند یک قطب تشکیل دهد که اصلاح‌طلبان به اضافه جمعی از اصولگرایان سنتی را زیر پر خود قرار دهد؛ بنابراین انتخابات احتمالا دو قطبی بین جبهه پایداری و هاشمی خواهد بود.
 
و این یعنی تلاش برای ساختن دوگانه هاشمی- پایداری؛ استراتژی که احمدی نژاد در دو دوره توانست با ایجاد دو قطبی و بدون اینکه برنامه ای ایجابی برای کشور ارائه کند، صرفا با پرداختن و حمله به رقیب، خود را رئیس جمهور کند. اکنون حامیان سابق احمدی نژاد هم می خواهند چنین استراتژی را دنبال کنند!
 
البته عضو شورای مرکزی جبهه پایداری خط و نشانی هم برای شورای نگهبان کشید. وی اگر چه به قصد تخفیف مشایی سخن می گفت ، اما به صورت ضمنی این معنا را اراده کرد که اگر به هر ترتیبی مشایی تایید صلاحیت شود،به معنای تایید انحراف خواهد بود. وی در این باره گفت :  
 
 احمدی‌نژاد از مشایی کوتاه نخواهد آمد و البته مشایی تایید صلاحیت نخواهد شد، چرا که تایید مشایی یعنی تایید انحراف.
 
پیش از روانبخش هم ، سید احمد خاتمی با تفسیر سخنان رهبر انقلاب در مشهد، پیش از شورای نگهبان صلاحیت عده ای را که وی فتنه گر نامیده بود را رد کرده بود و گفته بود که فتنه گران حق شرکت در انتخابات را ندارند.

اما چه خوب است، اساتید محترم، به فرموده رهبر انقلاب، قانون را معیار قرار دهند نه استنباط خود را ؛ تا جامعه را دچار تشویش نکنند. بالاخره بر اساس قانون شورای نگهبان مسئول احراز صلاحیت کاندیدا ها می باشد. نه تهدید ضمنی کاندیداها پیشاپیش شایسته است و نه تهدید ضمنی شورای نگهبان!

اما حبیب الله عسگر اولادی و اسفندیار رحیم مشایی که روانبخش در مورد آنان صحبت کرده است، هر دو سخنانی مهم و البته جالب انتخاباتی ایراد کرده اند. 

عسگر اولادی بر مواضع خود درباره موسوی کروبی پافشاری کرده و قفل ایجاد شده در فضای سیاسی کشور را  نسبت دادن فتنه به موسوی و کروبی می داند و می گوید: 

قفل این بود که فتنه را به کروبی و موسوی نسبت می‌دادند؛ در حالی که مقام معظم رهبری فرمودند که فتنه‌گر آمریکا و رژیم صهیونیستی است و من از همین سخن آقا استنباط کردم و گفتم که فتنه جای دیگری است و بین مفتون و فتنه‌زده تفاوت است.

 وی همچنین بخشی از مذاکرات خود با ائتلاف سه گانه را بیان کرده و شروطی را که برای این سه نفر معین کرده اند را تشریح کرده است، به نظر می رسد بر اساس این سخنان در نهایت ائتلافی که ولایتی و قالیباف و حداد تشکیل داده اند، باید با ائتلافی که جبهه پیروان، جامعه روحانیت و موتلفه با پنج نفر تشکیل داده اند به وحدت برسند! دولتی که از این آش شعله قلم کار تشکیل شود چه دولتی خواهد بود! در صورت شکل گیری این ائتلاف باید گفت ائتلاف فقط برای پیروزی است نه برای اداره کشور. چرا که فردای پیروزی سهم خواهی ها شروع خواهد شد و آنچه که هشت سال از لج بازی دولت، مردم کشیدند، این بار از سهم خواهی ها خواهند کشید! به هر حال روایت عسگر ولادی از مذاکراتش و شروطش برای این ائتلاف به شرح زیر است : 

وقتی سه نفر آقایان ولایتی، حدادعادل و قالیباف اعلام ائتلاف و کاندیداتوری کردند من با آقای ولایتی تماس گرفتم و گفتم عجله کردید؛ برای تیم باید حداقل هشت و حداکثر 12 نفر باشد؛ نه 3 نفر؛ گفتم که شش نفر الان مطرح هستند؛ یعنی شما و آقایان قالیباف، آل اسحاق، حدادعادل، متکی و باهنر که یکی از شهر مشهد، یکی زنجان، دو نفر تهرانی‌الأصل، یک نفر از استان گلستان و یک نفر هم کرمانی است. .(البته اکنون پور محمدی و ابوترابی هم از جامعه روحانیت حضور دارند)ولایتی هم در پاسخ به بنده گفت که پیشنهاد شما چیست که بنده عرض کردم تا به حال هر کاری کردید ما مخالفتی نداریم، ولی الان باید روحانیت مبارز، شش نفر را دعوت کنند و بگویند با هم بیایید کار کنید. اولین کار این است که هر چه که جامعتین گفتند، بپذیرید و روحانیت هر چند نفری که می‌خواهد معرفی کند؛ دوم اینکه با همه اصولگرایان صحبت کنید و از وحدت ناامید نباشید؛ حتی با دوستان جبهه پایداری هم مذاکره کنید و روش انتخاب نهایی و قبول نظر جامعتین را به آنها بگویید و پس از این هر کس که نامزد نهایی شد؛ بقیه کنار بروند تا آن شخص رأی بیاورد.

اما مشایی هم کلی به صدا و سیما تاخته است و ادعاهای رئیس جمهور مبنی بر اجازه ندادن به وقوع تخلف را تکرار کرده است. گویی پیشفرض این دو این است که قرار است تخلفی در انتخابات رخ دهد. وی در انتقاد به صدا و سیما گفته است:

این رسانه در آستانه انتخابات از لحاظ جانبداری از نامزدهای انتخابات آتی ریاست جمهوری خوب عمل نکرده و این سابقه خوبی برای آن نیست. مردم عملکرد رسانه ملی را در انتخابات دوره های گذشته به خوبی به یاد دارند! و بر این اساس صدا و سیما باید کاملاً مراقبت کرده و مشی معتدل تری را در این عرصه دنبال نماید.

اما مهم ترین بخش سخنان رحیم مشایی قسمتی است که به صورت غیر مستقیم خبر از آمدن کاندیدای دولت برای انتخابات ریاست جمهوری می کند. وی در این باره می گوید:

سلامت انتخابات عمومی است، چراکه ممکن است در آینده دولت را متهم کنند که به سمتی گرایش دارد، ادامه داد: به همین دلیل دولت در فعالیت‌های انتخاباتی حضور نیافته، گرچه از سویی علاقه مندی در کشور به دولت زیاد بوده و از این جهت دولت خیلی تحت فشار است.

این قسمت اخیر، یعنی فشار به دولت برای حضور در فعالیت های انتخاباتی تعارفی است برای اعلام حضور دولت یا کاندیدای آن در انتخابات ریاست جمهوری. این فشار برای حضور دولت در انتخابات، در واقع مانند همان موج دعوت دانشگاهیان از کاندیداهای جبهه پایداری برای شرکت در انتخابات است. فشار و دعوت تعارفی است که اخیرا در فضای سیاسی کشور رایج شده است. به نظر می رسد این اولین تحرک انتخاباتی دولت برای انتخابات ریاست جمهوری باشد. تحرکی که تازه شروع آن است. فروردین 1392.

امروز بخش اداری کشور از تعطیلات نوروزی برگشته و سازمانهای اداری و سیاسی کشور بازگشایی شده اند، تا امور کشور را در سالی که قرار است در عرصه سیاست و اقتصاد جهاد عظیم صورت گیرد را اداره کنند. اما در همین ابتدای سال جاری، به جای فکر کردن به آنچه می تواند قدمی رو به جلو در اقتصاد و سیاست این کشور باشد، به روال سالیان گذشته جنبش های تابلو نوشته و پوسترسازی از عنوان این سال به راه افتاده است. معضلی که متاسفانه سالهای سال است که ادامه دارد.این در حالی است که عنوان این سال و سر خط های کلی آن برای این است که هر کسی در هر کجایی که هست قدمی بردارد و در حوزه مشخص شده کمکی به کشور و مردم بکند. ذکر خاطره ای از رهبر انقلاب در این زمینه بسیار اهمیت دارد که زمانی که قرار است کار مهمی در کشور انجام شود هر کسی باید قسمتی از کار را که مشکل گشاست را برا عهده بگیرد بدون غرور و تکبر.

«هنگامى که قرار بود امام(ره) تشریف بیاورند و ما در دانشگاه تهران تحصن داشتیم، جمعى از رفقاى نزدیکى که با هم کار مى‌کردیم و همه‌شان در طول مدت انقلاب، نام و نشانهایى پیدا کردند و بعضى از آنها هم به شهادت رسیدند - مثل شهید بهشتى، شهید مطهرى، شهید باهنر، برادر عزیزمان آقاى هاشمى، مرحوم ربانى شیرازى، مرحوم ربانى املشى - با هم مى‌نشستیم و در مورد قضایاى گوناگون مشورت مى‌کردیم. گفتیم که امام، دو سه روز دیگر یا مثلاً فردا وارد تهران مى‌شوند و ما آمادگى لازم را نداریم. بیاییم سازماندهى کنیم که وقتى ایشان آمدند و مراجعات زیاد شد و کارها از همه طرف به این‌جا ارجاع گردید، معطل نمانیم. صحبت دولت هم در میان نبود.

ما عضو شوراى انقلاب بودیم و بعضى هم در آن وقت، این موضوع را نمى‌دانستند و حتّى بعضى از رفقا - مثل مرحوم ربانى شیرازى یا مرحوم ربانى املشى - نمى‌دانستند که ما چند نفر، عضو شوراى انقلاب هم هستیم. ما با هم کار مى‌کردیم و صحبتِ دولت هم در میان نبود؛ صحبتِ همان بیت امام بود که وقتى ایشان وارد مى‌شوند، مسؤولیتهایى پیش خواهد آمد. گفتیم بنشینیم براى این موضوع، یک سازماندهى بکنیم. ساعتى را در عصر یک روز معیّن کردیم و رفتیم در اطاقى نشستیم. صحبت از تقسیم مسؤولیتها شد و در آن‌جا گفتم که مسؤولیت من این باشد که چاى بدهم! همه تعجب کردند. یعنى چه؟ چاى؟ گفتم: بله، من چاى درست کردن را خوب بلدم. با گفتن این پیشنهاد، جلسه حالى پیدا کرد. مى‌شود آدم بگوید که مثلاً قسمت دفتر مراجعات، به عهده‌ى من باشد. تنافس و تعارض که نیست. ما مى‌خواهیم این مجموعه را با همدیگر اداره کنیم؛ هر جایش هم که قرار گرفتیم، اگر توانستیم کارِ آن‌جا را انجام بدهیم، خوب است.این، روحیه‌ى من بوده است. البته، آن حرفى که در آن‌جا زدم، مى‌دانستم که کسى من را براى چاى ریختن معیّن نخواهد کرد و نمى‌گذارند که من در آن‌جا بنشینم و چاى بریزم؛ اما واقعاً اگر کار به این‌جا مى‌رسید که بگویند درست کردن چاى به عهده‌ى شماست، مى‌رفتم عبایم را کنار مى‌گذاشتم و آستینهایم را بالا مى‌زدم و چاى درست مى‌کردم. این پیشنهاد، نه تنها براى این بود که چیزى گفته باشم؛ واقعاً براى این کار آماده بودم.»

عطف به این خاطره امسال سالی است که هر کس با قدمی یا قلمی، هر چند کوچک، اما مفید، در خدمت کشور باشد و گرنه با پوستر سازی از عنوان سال ، نه حماسه ای خلق خواهد شد و نه حتی قدمی برداشته می شود.

اما پیش از پرداختن به مسائل سیاسی دیگر در کشور و به مناسبت ذکر خاطره از رهبر انقلاب، یکی از سایت های خبری پوستر انتخاباتی رهبر انقلاب در دوران فعالیت برای انتخابات ریاست جمهوری را منتشر کرده است، پوستری که روی آن نوشته شده است :

حکومت اسلامی آن حکومتی است که مردم را به فکر کردن دعوت می کند و هدایت ذهن مردم را بر عهده می گیرد....

اما موضوع درخواست فائزه هاشمی رفسنجانی برای گذراندن شب تحویل سال نو در کنار زندانیان سیاسی توجه رسانه ها را به خود جلب کرده است و برخی با انتشار تصاویر کسانی که در اغتشاشات سال 88  جان خود را از دست داده اند، از وی خواسته اند که اگر صداقتی در حرف های خود دارد، برای ابراز همدردی و همچنین توبه ، باید درخواست گذراندن شب تحویل سال را با خانواده های این افراد می کرد.

اماحجت الاسلام سید احمد خاتمی نیز در روزهای اخیر به تفسیر سخنان نوروزی رهبر انقلاب پرداخته است و تصریح کرده است که موضوع مشارکت همه کسانی که به جمهوری اسلامی و استقلال کشور اعتقاد دارند، شامل حال فتنه گران نمی شود. احتمالا منظور سید احمد خاتمی، عمدتا متوجه سید محمد خاتمی است. چون از بین کسانی که متهم می شوند به عنوان فتنه گران، فقط سید محمد خاتمی است که احتمال کاندیداتوری دارد.  امام جمعه موقت تهران می گوید :

برخی از این صحبت های رهبری سوء استفاده کردند و به دلخواه خود این معنا را برداشت کردند که بر این مبنا جریان های ساختارشکن و قانون گریز هم می توانند در انتخابات شرکت کرده و کاندیدا معرفی کنند که این برداشتی از اساس نادرست و بر خلاف روح کلی سخنان ایشان است.


وی همچنین ادامه می دهد که :

«خط قرمز همه سلایق سیاسی برای حضور در انتخابات قرار گرفتن آنها در چارچوب نظام جمهوری اسلامی است و طبیعی است کسانی حق دارند در این جشن بزرگ مشارکت داشته باشند که در سوابق خود این موضوع را به اثبات رسانده باشند که این چارچوب را با همه بایدها و نبایدهای آن پذیرفته اند.

نظام در این جا یعنی قانون اساسی، نظام یعنی ولایت که از مهمترین اصول قانون اساسی است، نظام یعنی جمهوریت و پذیرش رای مردم و نظام یعنی پذیرش عملی خط امام(ره) که روح قانون اساسی و خط کلی انقلاب است.

فتنه گرانی که در سال 88 ساختارشکنی کردند و به مصاف کلیت نظام اسلامی آمدند دیگر با هیچ نگاه و سلیقه ای، درون چارچوب نظام تعریف نمی شوند و به صورت طبیعی سخن رهبری درخصوص حضور همه سلایق فکری و سیاسی برای کاندیداتوری در انتخابات شامل حال آنها نیست.

هیچ عقل سلیمی نمی تواند سخن رهبری را اشاره به این موضوع بگیرد که جریان های ساختار شکن نیز می توانند در انتخابات حضور داشته باشند بلکه خواست مردمی و همه دلسوزان انقلاب است که سران فتنه و حامیان آنها برای جرایم متعددی که مرتکب شده اند باید در دادگاه افکار عمومی پاسخگو باشند.»

اما سخن اینجاست که چرا باید سخنان روشن رهبر انقلاب تفسیر داشته باشد؟ رهبر انقلاب دعوت به حضور همه علاقه مندان به انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی کردند، این روشن است. هر کسی می تواند خود را پایبند به جمهوری اسلامی بداند. قانون هم که هست هر کسی بر اساس قانون صلاحیتش احراز می شود یا نمی شود. جلوتر از قانون رفتن چه معنایی دارد؟

تکرار ادعاهای باراک اوباما درباره برنامه هسته ای ایران، تشدید اقدامات سخت گیرانه دولت آمریکا علیه بانک های مرتبط با ایران، گمانه زنی پیرامون مذاکرات مستقیم ایران و آمریکا، ادعای جدید مقامات سعودی علیه ایران و محکومیت ترور یک روحانی بلندمرتبه سوری، از جمله مهمترین مطالب امروز مطبوعات جهان درباره ایران است. 

سال 91 به عنوان آخرین سال برای دولت دهم، سال بسیار سختی از جهت مدیریت تدبیر امور در کشور بود، چرا که سخت‌ترین تحریمی که در مورد یک ملت می‌توان اعمال کرد همان تحریم منابع درآمدی یک ملت است که مستقیماً معیشت مردم را مورد هدف قرار می‌داد و در مورد ملت  ایران اعمال شد.

به گزارش «تابناک»، از سوی دیگر حجم عظیمی از فشارهای سیاسی و اقتصادی داخلی از سوی برخی از افراد شرایط را برای مردم سخت تر کرد. بعید است در طول تاریخ معاصر ایران هیچ دولتی فشاری که در سال 91 به دولت دهم وارد آمد را تجربه کرده باشد، حتی اگر شرایط سال 1331 را بررسی کنیم، با موضوع تحریم فروش نفت ایران از سوی دولت انگلیس روبه‌رو می­‌شویم اما می‌بینیم با توجه به وضع اقتصادی آن زمان، دولت وقت فشار زیادی را تحمل نکرد.

با این حال ارزیابی ها از عملکرد دولت در سال گذشته نشان از یک بی انضباطی مدیریتی دارد که باعث شد فشار ها بر مردم دو چندان شود.

مهمترین اتفاق سال 91 و نمایندگان مجلس

همچنین دکتر حسن نژاد نماینده مردم مرند ارزیابی خود را از سال گذشته اینگونه عنوان کرد: در سال 91 مجلس هشتم روزهای پایانی خود را می گذراند و درگیر بودجه بود و انتظار خاصی از آن نمی رفت.

مجلسی بود که سنت شکنی کرد و سوال از رئیس جمهور را مطرح کرد و این پیغام را داد که از رئیس جمهور هم می توان سوال کرد. مجلس نهم نیز در زمان شروع درگیر انتخابات فراکسیون ها و کمیسیون ها بود و می توان گفت که اتفاق مهم در آن زمان انتخاب آقای لاریجانی به عنوان رئیس مجلس بود که نشان داد مجلس نهم در قید و بست دولت نخواهد بود. از اتفاقات دیگر طرح مباحث اقتصادی در مجلس بود. در مجموع مجلس با توجه به اینکه حساسیت بالایی نسبت به معیشت مردم داشت، عملکرد خوبی داشت.

وی گفت: مهمترین اتفاق سال گذشته نیز این بود که مجلس اجرای فاز دوم هدفمندی را متوقف کرد.

روز سی و هشتم، سال سی و پنجم انقلاب اسلامی، تحویل سال 1392 هجری شمسی است. روزی که توسط هبر انقلاب به نام سال حماسه سیاسی؛حماسه اقتصادی نام گرفت. دو موضوع مهم سال آینده: انتخابات ریاست جمهوری و احیای اقتصادی. رهبر انقلاب با توجه به مسائل زیر سال 92 را سال حماسه اقتصادی و سیاسی نامیدند:

«آنچه را که ما در سال 92 در پیشِ‌ رو داریم، باز عمدتاً در دو عرصه‌ی مهم اقتصاد و سیاست است. در عرصه‌ی اقتصاد، به تولید ملی باید توجه شود؛ همچنان که در شعار سال گذشته بود. ...در زمینه‌ی امور سیاسی، کار بزرگ سال 92، انتخابات ریاست جمهوری است؛ که در واقع مقدرات اجرائی و سیاسی، و  به یک معنا مقدرات عمومی کشور را برای چهار سال آینده برنامه‌ریزی میکند. ... با این نگاه، سال 92 را به عنوان «سال حماسه‌ی سیاسی و حماسه‌ی اقتصادی نامگذاری می کنیم.

 پیام نوروزی رئیس جمهور همه چه داشت از شعر نوروزی تا شعار و البته تهدیدات انتخاباتی. رئیس جمهور مدت هاست که دو گونه تهدید انتخاباتی می کند:

اول اینکه حق انتخاب با ملت است نه با کس دیگری! و همه ایرانیان و از جمله امام راحل و رهبر انقلاب هم فقط یک رای دارند.

 دوم :  او مرتب می گوید اجازه تخلف در انتخابات را نخواهد داد وشخصا در این باره حساسیت خواهد داشت.

 با توجه به این دو جمله ، مخاطب سخنان رئیس جمهور، یقینا کسانی هستند که معتقدند حق انتخاب با ملت نیست و با کسان دیگری است. راستی چه کسی می گوید حق انتخاب با ملت نیست؟ اگر چنین کسانی وجود دارند، چگونه خود احمدی نژاد به قدرت رسیده است؟ چرا رئیس جمهور در صدد است القاء کند که عده ای معتقدند حق انتخاب با ملت نیست. آیا این نهایت بی انصافی نیست؟

یا اینکه رئیس جمهور می گوید حساسیت نسبت به تخلف دارد که همان حرف کمیته صیانت از آرای دیگران است. آقای رئیس جمهور چرا چهار سال پیش حرف از تخلف و حساسیت وی نسبت به تخلف نمی زد. آیا این واژه تخلف در شب انتخابات به واژه ی دیگری تبدیل نخواهد شد؟ راستی مگر چه کسی قرار است انتخابات را برگزار و احیانا در آن تخلف کند؟ آیا کسی جز دولت انتخابات را برگزار می کند ؟ این همه شک و تردید نسبت به مجموعه ای که مطیع محض رئیس جمهور است چه هدفی دارد ؟

این هم تهدیدات نوروزی آقای رئیس جمهور:

امام راحل عظیم الشأن فرمودند که فقط یک رأی دارند و حق انتخاب با ملت است. مقام معظم رهبری نیز فرموده اند که فقط یک رأی دارند و حق انتخاب با ملت است. همه باید به حق ملت احترام بگذارند. دولت به عنوان برگزار کننده انتخابات، بدنبال انتخاباتی پرشور و شکوه و حداکثری و نهایت سلامت است. اینجانب شخصاً نهایت حساسیت را به کار خواهم برد و همچنان که بارها و بارها به مسئولین استانی و غیر استانی گفته ام از کوچکترین تخلفی اغماض نخواهم کرد.

اما در کنار طرح این تهدیدات و شبهه افکنی ها در فضای سیاسی کشور، استراتژی انتخاباتی دولت به روشی مشابه چهار سال گذشته در حال شکل گیری است. تلاش برای دو قطبی کردن و همچنین مظلوم نمایی و اینکه همه علیه یک نفر و آن هم کاندیدای دولت هستند، دو تاکتیک نخ نمای دولتیان است! این دو تاکتیک به ظاهر در چهار سال پیش جواب داده که هنوز هم دولتیان به شدت به دنبال آن هستند. البته در کنار این دو، توزیع سیب زمینی در شب انتخابات که دیگر خود به نمادی قدرتمند در انتخابات ایران تبدیل شده است را هم نمی توان نادیده گرفت.

دولتیان برای مظلوم نمایی خودی و اینکه همه علیه آنان هستند به تدریج تا شب انتخابات خود را با گروه های مختلف درگیر می کنند. با ادعای مبارزه با جریان ثروت ، عده ای از رقیبان خود را از ثروتمندان بی درد می دانند و به آنها حمله می کنند! عده ای را با این بهانه که آنان را به خاطر ایرانی گری بهایی می دانند با خود درگیر می کنند و بر طبل ملی گرایی می کوبند و مخالفان را ضد ایرانی می نامند! حمله به آقای مصباح در روزهای اخیر در راستای این استراتژی است! با ادعای ساده زیستی خود را با تحصیل کردگان درگیر می کنند و بقیه را تکنوکرات می نامند! و در نهایت دولتی مظلوم که باید پای صندوق های رای برایش گریست!

اما روز به روز که به انتخابات نزدیک تر می شویم ، فشار ها به صدا و سیما بیشتر می شود و ضرغامی برای تریبون دادن به کاندیداها و یا افرادی که در معرض کاندیداتوری هستند، تحت فشار قرار می گیرد. ظاهرا در هفته اخیر حضور شهردار تهران در شبکه پنج ، برخی گروه ها را عصبانی کرده است و آنان در نامه ای به ضرغامی خواهان مراقبت بیشتر در این زمینه شده اند. در نامه ای که ادعا شده اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان مستقل به ضرغامی نوشته شده به وی در مورد سانسور نیروهای انقلاب هشدار داده شده است و از وی خواسته شده که رسانه را قربانی وابستگی های سیاسی خود نکند!

فشار ها بر ضرغامی درباره تریبون دادن به کاندیداهای انتخابات از زمانی جدی شد که دبیر شورای نگهبان در آخرین نماز جمعه سال گذشته، هشدار هایی شدید به صدا و سیما در این باره داد و این کار را از مصادیق تخلف و تبلیغات زود هنگام انتخاباتی نامید.

اما در بین افرادی که قصد کاندیداتوری در انتخابات را دارند، حسن روحانی رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام ، گفته است که برای کاندیداتوری تحت فشار است. وی همچنین گفته است که اصولگرایان و اصلاح طلبان معتدل و افراد مبارز از طرفداران وی هستند.

من برای حضور در انتخابات به شدت تحت فشار هستم. بسیاری از علما و بزرگان و سیاسیون و مردم هرجا که می‌روم از من درخواست حضور دارند؛ به‌ویژه اینکه تجربیات من را بزرگترین نقطه قوت و ضروری‌ترین نیاز کشور برای مدیریت سال‌های آینده می‌دانند. حتی برخی از بزرگان و صاحبنظران آن را برای من تکلیف و وظیفه می‌دانند.

مامور سازمان اطلاعات آمریکا در جریان بازدید محمود احمدی نژاد، رئیس جمهور ایران از نیویورک برای شرکت در اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ماه سپتامبر سال 2006 میلادی بطور تصادفی به سوی وی تیراندازی کرده است. این مطلب را روزنامه «دیلی میل» روز پنج شنبه گزارش داده است.