برادران صافی گلپایگانی

1- حضرت آیت‌الله شیخ علی صافی گلپایگانی: 
ایشان در سال 1332 هجری قمری در گلپایگان دیده به جهان گشود. کودکی و جوانی‌اش صرف دانش اندوزی شد. تا سن 18 سالگی نزد پدر و دایی بزرگوارشان مرحوم حجةالاسلام و المسلمین آخوند ملا ابوالقاسم قطب به تحصیل پرداخت و سپس به قم هجرت نمود. دروس سطح را در محضر آیت الله آقا میرزا محمد همدانی تکمیل کرد. درس خارج را نزد عالمان بلند آوازه عصر، از جمله آیت الله حجت و آیت الله العظمی بروجردی به پایان برد. هوش و ذکاوت و نیروی استدلال وی در جلسه درس و مباحثه حضرت آیت الله العظمی بروجردی موجب شهرت او گردید. آیت الله العظمی بروجردی چنان شیفته این شاگرد درس خوان و هوشیار گردید که در برخی مجالس از وی یاد می‌کرد و این امر سبب شهرت ایشان در جمع طلاب علوم دینی شد و در رده برجسته ترینشان شناخته گردید. آیت الله العظمی حاج علی صافی گلپایگانی، آثار ارزشمندی به نظم و نثر عربی و فارسی دارند که برخی به چاپ رسیده، شماری از آنها زیر چاپ و قسمتی به صورت دست نویس است. حضرت آیت الله شیخ محمدتقی بهجت (ره) در وصیتنامه‌ خود به مقلدانش را پس از وفاتش، به حضرت آیت الله شیخ علی صافی گلپایگانی رجوع داده بود.


2- حضرت آیت‌الله لطف‌الله صافى گلپایگانی: ایشان در سال 1337 هجری قمری در شهر گلپایگان، قدم به صحنه هستى نهاد. در نوجوانى قدم به وادى علم و معنویت، حوزه، نهاد و میهمان صفاى حلقه‏هاى صمیمى درس و بحث و مَحرَم شور وصف‏ناپذیر مناجات نیمه شب پاکباختگان حوزه شد. ابتدا در گلپایگان، کتب پایه ادبیات عرب را نزد مرحوم آخوند ملا ابوالقاسم مشهور به «قطب» آغاز کرد و ادامه مباحث ادبیات، کلام، تفسیر، حدیث، فقه و اصول را تا پایان سطح در همان‏جا پى گرفت و در این مدت حجم وسیع کتب مهم رشته‏هاى مذکور را نزد پدر بزرگوارش، حضرت آیت الله آخوند ملا محمّد جواد صافى آموخت. در سال 1360 هـ.ق، گلپایگان را ترک کرد و به قم هجرت کرد، تا با حضور در مجلس درس اساتید بزرگ حوزه علمیه قم به تکمیل تحصیلات بپردازد. چند سال بعد به نجف رفت و در آنجا نیز از محضر مراجع عالیقدر آن حوزه، براى یک سال بهره‏مند گشت. ایشان که حداقل از دو دهه قبل، با وجود داشتن تمامى شرایط مرجعیت، کریمانه از آن گذشته بود، با ارتحال حضرت آیت الله سید محمدرضا گلپایگانى، در آذر ماه 1372هـ.ش، بنا به تقاضاهاى مکرّر و اصرار پى در پى علما و مردم، بالاخره تصدى مرجعیت را پذیرفت و اکنون به عنوان یکى از مراجع عمده، و ارکان اصلى حوزه علمیه قم، به شمار مى‏رود.


برادران روحانی

1- حضرت آیت‌الله سید محمد روحانى:
ایشان مردى از تبار مرزبانان دین، فقیه اصولى، برج بلند مرجعیت، استاد حوزه‏هاى علمیه، صداى رساى عدالتخواهى، مجاهد و مبارزه خستگى‏ ناپذیر بود. در خاندانى ‏حسینى تبار، با پیشینه‏اى از علم و تقوى و فضیلت دیده به جهان گشود. به رغم جستجوی فراوان، اما متأسفانه تاریخ دقیق تولد ایشان را نیافتیم. پدر بزرگوارشان مرحوم حضرت آیت الله حاج میرزا محمود روحانى بود. سید محمد روحانی در سال 1330هجری قمری برای ادامه تحصیل علوم دینی به شهر نجف اشرف سفر کرد و از محضر حضرات آیات ‏عظام بهره‏ها برد. معظم له تدریس دوره‏هاى مختلف علوم اسلامى را نیز در همان ایام نوجوانى ‏در صحن حرم مطهر امیرالمؤمنین على (ع) در نجف آغاز کرد. از شاگردان خاص حضرت آیت الله سید ابوالقاسم خوئی بود و ارتباطی بسیار نزدیک و تنگاتنگی نیز با آن مرجع تقلید بزرگوار داشت. ایشان تقریبا در اواخر سال 1329 هـ. ش به قم بازگشت. مدتی پس از بازگشت از نجف اشرف و شروع به تدریس ‏درس خارج فقه و اصول، به پیشنهاد برخی علماء، فضلاء و مدرسین ‏نام آور حوزه، رساله عملیه ایشان منتشر شد.


2- حضرت آیت‌الله سید محمدصادق روحانى:
ایشان محرم الحرام 1305هـ.ش، در شهر قم دیده به جهان گشود. در سال 1330هـ.ق وارد نجف اشرف شد تا از محضر حضرات آیات ‏عظام آسید ابوالحسن اصفهانى و میرزاى نائینى بهره‏ها برد. مدتى ‏در مشهد مقدس از شاگردان مرحوم آیت الله آقا حسین‏ طباطبایى قمى بود. بعد از آن به حوزه علمیه قم آمدند. با تلاش، کوشش و پایمردی‌هاى ایشان، حضرت آیت الله شیخ‏ عبدالکریم حائرى به قم آمدند و تدریس علوم حوزوى را شروع کردند. ایشان از شاگردان خاص و مورد عنایت آیت الله حائرى بود. ایشان در سن 10 سالگى به همراه برادر بزرگترشان براى استفاده از اساتید بزرگ حوزه علمیه نجف، در درس آنان حاضر شد. به  امتحان و توصیه آیت الله خویى، در سن 11 سالگى وارد درس خارج فقه و اصول شد و در سن 14 سالگی به درجه اجتهاد رسید. بعد از تشریف فرمایى ایشان از حوزه علمیه نجف و شروع به تدریس ‏درس خارج فقه و اصول و با توجه به نگارش کتاب عظیم «فقه الصادق» بعد از فوت آیت الله بروجردى به پیشنهاد علماء، فضلاء و مدرسین ‏نام آور، رساله عملیه ایشان منتشر شد. طبق آنچه در کتابخانه ملى ایران ‏موجود است، اولین چاپ رساله توضیح المسائل ایشان مربوط به سال 1340هـ. ش مى‌‏باشد.



برادران شیرازی

1- حضرت آیت‌الله سید محمد شیرازی:
ایشان در سال 1347 هجری قمری در شهر نجف اشرف متولد شد. در حالى که تنها نه سال سن داشت همراه با پدر بزرگوارش مرحوم حضرت آیت الله سید مهدى شیرازى، به شهر کربلاى معلا هجرت نمود. سید محمد شیرازی دروس مقدماتى و عالیه حوزه را در محضر جمعى از اساتید بزرگ مانند حضرات آیات عظام سید هادى میلانى، شیخ محمدرضا اصفهانى، سید زین العابدین و شیخ جعفر رشتى و غیره تلمذ نمود. در سن 44 سالگى بر اثر فشارهاى وحشیانه رژیم سابق بعث، از عراق ابتدا به مدت یک ماه به سوریه و سپس به کشور کویت رفت و در سال 1399هجری قمری در 52 سالگى به شهر مقدس قم مهاجرت کرد و تا آخر حیاتش در این شهر حضور داشت. ایشان از آغاز تدریس دروس حوزوی، نخست به تدریس دروس سطح پرداخت و هنگامى به تدریس کتاب «کفایةالأصول» مشغول شد که تنها 18 سال از عمرش گذشته بود. در سن 25 هم سالگى هم اولین کتاب فقهى استدلالى خود را تألیف نمود. زمانى که به تدریس خارج فقه پرداخت، تنها30 سال از عمرش مى‌گذشت. حضرت آیت الله سید محمد شیرازی در حالی که تنها 32 سال سن داشت به درجه اجتهاد رسید و رساله عملیه خود را منتشر کرد.


2- حضرت آیت‌الله سید صادق شیرازى:
ایشان 20 ذى الحجه 1360 هجری قمری در شهر کربلاى معلا دیده به جهان گشود. به همراه برادر بزرگوارش بر اثر فشار حزب سابق بعث عراق ابتدا به سوریه و سپس کویت و بعد از آن به شهر مقدس قم هجرت کرد. دروس دینى و حوزوى را از بزرگان علما و مراجع تقلید در حوزه‌ى علمیه فرا گرفت و به درجات عالى اجتهاد نائل شد. ایشان فقیهى جامع، اصولى مبرز و آشنا به علوم معقول و منقول شناخته می‌شود و به پرهیزکارى و زهد و ورع و فضایل اخلاقى ایشان اعتراف شده است. بیش از 30 سال است که در بحث خارج فقه و اصول ایشان جمعى از علما و دانشمندان و فضلا حاضر مى‌شوند و برخى از مدرسان خارج در حوزه علمیه قم و سوریه و شمارى از مبلغان نقاط مختلف دنیا از شاگردان ایشان هستند. از جمله اهتمامات خاص ایشان توجه به امر مؤسسات دینى، فرهنگى، خیریه و خدماتى است. صدها مؤسسه دینى و فرهنگى، مسجد، حسینیه، شبکه‌ تلویزیونى، شبکه ماهواره‌اى، رادیو، حوزه‌، زائرسرا، سایت‌ اینترنتى، مدرسه، کتابخانه، مرکز انتشاراتى و درمانگاه تحت عنایاتشان مشغول به فعالیتند. پس از فوت برادرشان، رساله عملیه ایشان منتشر شد.