در خیلی از موارد بحث بر سر یک میلیون دو میلیون یا بیشتر نیست، برای بعضی‌ها 50 هزار تومان هم 50 هزار تومان است، برای خانواده ای که ماهیانه مثلاً 400 هزارتومان درآمد دارد، فرق بین 150 هزار تومان کرایه با 200 هزار تومان، از زمین تا به آسمان است.

گروه اجتماعی- کار سختی است، اینقدر باید خیابان ها را گز کنی و بگردی که کف پاهایت تاول می زند، اگر بچه کوچک داشته باشی مجبوری او را هم به دنبال خودت از این کوچه به آن کوچه، از این محله به آن محله بکشانی؛ خسته می شوی از بس که زنگ خانه دیگران را می زنی و می گویی برای دیدن خانه رفته ای، گاهی اوقات مجبوری به هر روشی روی بیاوری، از آگهی روزنامه گرفته تا مشاور املاکی های محله و یا حتی املاکی های محله های دیگر، به همه چیز چنگ میزنی تا شاید بتوانی سرپناهی آبرومند با قیمتی مناسب بیابی، تازه این در مرحله ای است که هنوز آبرو برایت اهمیت داشته باشد، خیلی موقع ها مجبوری از آبرومند بودنش بگذری و تنها و تنها به فکر قیمتی، قیمتی که سرسام آور است و دمار از روزگار در می آورد.

به گزارش دادنا، اجاره نشینی استخوان لای زخم خیلی از خانوارهای ایرانی است. هر بار که مجبور می شوند دنبال خانه بگردند، به خاطر اینکه بتوانند کمی قیمت را پایین بیاورند، مجبورند ساعت ها و روزها صرف جستجو کنند، در این حین صدها بار دعا می کنند و خدا را به یاری می خوانند، وقتی جستجو به نتیجه نمی رسد و شب می شود، مایوس و ناامید به خانه بر می گردند و از استرس تمام شدن مدت قرارداد فعلی تا صبح کابوس می بینند و صبح که می شود دوباره روز از نو روزی از نو.

در خیلی از موارد بحث بر سر یک میلیون دو میلیون یا بیشتر نیست، برای بعضی‌ها 50 هزار تومان هم 50 هزار تومان است، برای خانواده ای که ماهیانه مثلاً 400 هزارتومان درآمد دارد، فرق بین 150 هزار تومان کرایه با 200 هزار تومان، از زمین تا به آسمان است.

حاجتی به انکار نیست که قیمت اجاره بها در تهران بالاست، قیمت هایی که اخیرا در خبرگزاری ها اعلام شده می تواند خوره روح هر مستاجری شود که تمکن مالی مناسبی ندارد.

مطابق گزارشی که اخیرا در یکی از خبرگزاری ها منتشر شده، سوئیت 40 متری در سبلان شمالی با 10 میلیون تومان رهن به اجاره گذاشته شده است و همین متراژ در خیابان جیحون تهران نیز با همین قیمت رهن داده می شود.

40 متری در خیابان رودکی هم با 4 میلیون رهن و ماهیانه 300 هزار تومان به اجاره گذاشته شده است. برای اجاره سوئیتی 30 متری در دامپزشکی هم یک میلیون و 500 هزار تومان ودیعه با 150 هزار تومان اجاره نیاز دارد.

برای 33 متری در خیابان ظفر هم 5 میلیون رهن و ماهیانه 500 هزار تومان اجاره تعیین شده است. 48 متری در خیابان شریعتی کلیم کاشانی هم با 4 میلون رهن و 360 هزار تومان ماهیانه، اجاره داده می شود.

برای واحدی 50 متری در خیابان خوش هم 12 میلیون و 500 هزار تومان رهن درنظر گرفته شده است و واحدی 50 متری در آزادی با قیمت 4 میلیون ودیعه و 450 هزار تومان ماهیانه اجاره داده می شود.

برای آپارتمانی 65 متری در مجیدیه شمالی هم قیمت 15 میلیون رهن و 150 هزار تومان اجاره تعیین شده است، همچنین همین متراژ در خیابان سهروردی شمالی با 35 میلیون رهن و ماهیانه 100 هزار تومان اجاره، قیمت دارد.

فعالان بازار مسکن می گویند علی رغم اینکه قیمت ها به نسبت تابستان ارزان تر شده، اما هنوز از سال پیش گران تر است. حتی اگر کمی قیمت ها کاهش هم یافته بود، باز هم تامین آن برای خیلی از مستاجرها مشکل است، مستاجرانی که گاهی اوقات چنان از جستجو ذله و درمانده می شوند که شکایت به درگاه خدا می برند و اگر سعه صدر کمی داشته باشند، آرزوی مرگ می کنند.

این وضعیت مسکن خانوارهای تهرانی را بگذارید در کنار تصمیم عجیب آقای رئیس جمهور که تشخیص داده اند وزیر مسکن علاوه بر تصدی امور مسکن، سرپرستی وزارت راه را نیز به عهده بگیرد. انشاالله که خیر است، لابد مشکلات بخش مسکن و شهرسازی به کل مرتفع شده که نیکزاد با ماموریت حل مشکلات صنعت حمل و نقل و راهداری، آن یکی هندوانه فوق سنگین را نیز برداشته است.

آقای رئیس جمهور! مردم شعار توجه به محرومان جنابعالی را فراموش نکرده اند، اینقدرها هم فراموشکار نیستند، همه یادشان است که شما از نردبان آرای کدام طبقات اجتماعی بالا رفتید. شما با تکیه به آرای حاشیه نشینان و طبقات فرودست اجتماع به آن جایگاه رسیده اید، لیست اجاره بهای مستاجران تهرانی را دیده اید؟ نگاهی به طرح مسکن مهر بیندازید که تاکنون نتوانسته گرهی از مشکلات بخش مسکن را مرتفع کند. آیا مشکلات مسکن حل شده که نیمی از وقت و تمرکز وزیر مسکن تان را می گیرید و صرف وزارتخانه دیگری می کنید که حل مشکلاتش خود 10 وزیر ماهر می طلبد؟  آقای رئیس‌جمهور! به دنبال چاره باشید.