برای بهبود عملکرد پل اصلی در بارهای بحرانی مانند زلزله از چهارسری دستگاه ضربه‌گیر (Shock Transmitter) در محل اتصال عرشه به پایه‌ها استفاده شده است. وظیفه این دستگاه‌های انتقال نیروی زلزله وارده به عرشه اصلی، به پایه‌های بتنی پل است.

اجرای پل جدید در جنوب تهران و در امتداد خیابان دشت آزادگان در مجاورت پل قدیمی جوادیه ، بر روی خطوط شبکه سراسری راه ‌آهن صورت گرفت.

به گزارش "تهران سما" ، طول کلی پل 210متر است که شامل دو پل دسترسی با دهانه‌های متغیر از 35 متر تا 56 متر با طول 84 متر و عرض متغیر 25.6 تا 30 متر در سمت جنوب و 30 متر در سمت شمال می‌باشد. پل اصلی به طول کلی 126متر و عرض30 متر (دو باند 14 متری و فاصله 2 متری بین باندها) عرشه است و دهانه اصلی قوس فلزی  104.5 متر در نظر گرفته شده است.

این پل برای عبور 6 خط سواره‌ رو با حاشیه ایمنی لازم و پیاده‌ روهایی به عرض 2 متر در طرفین طراحی شده است. ارتفاع آزاد (گاباری) ملحوظ شده برای عبور قطارها 7.5 متر می‌باشد. تعداد خطوط راه‌آهن موجود زیر پل جدید جوادیه 6 خط است با دهانه مفروض برای پل، قابل افزایش تا 10خط توسعه آتی است .

شایان ذکر است این پل دارای 80 شمع از عمق 25  الی 30 متر با قطر 1.50متر است و قوس اصلی برروی 3 تکیه‌گاه قرار دارد که 2 تکیه‌گاه در جنوب و 1 تکیه‌گاه در شمال قرار گرفته است.

همچنین پل دارای 4 پایه بتنی است که 2 پایه آن نشیمنگاه بخش شمالی تابلیه 2 پایة  دیگر نشیمنگاه بخش جنوبی تابلیه است . همچنین دارای دو نشیمنگاه (کوله) در سمت شمال و یکی در سمت جنوب است.

ورق بکاررفته در طراحی پل از نوع ST37 وST52  بوده و کابل‌ها و نئوپرن‌های بکار رفته از  بهترین نوع در سطح دنیا تهیه و وارد شده است.

عرشه پل‌های دسترسی به صورت فلزی و به شکل شاه‌تیرهای جعبه‌ای طراحی شده و عرشه پل اصلی نیز به صورت فلزی طراحی شده است.

عرشه پل اصلی به‌ صورت دو باند رفت و برگشت و هرکدام به عرض 14 متری طراحی شده و برای بهبود عملکرد پل اصلی، هریک از باندهای رفت و برگشت به صورت یکپارچه و به‌شکل جعبه‌ای با سه جان میانی احداث شده است.

عرشه اصلی در قسمت میانی توسط کابلها و قوس فلزی نگهداشته شده است. شکل معماری قوس فلزی که نقش نگهداری عرشه اصلی را دارد، به صورت سوزن قطار طراحی شده و در بخش جنوبی دارای دو پایه و در بخش شمال پل دارای یک پایه است.

قوس فلزی در حداکثر ارتفاع خود حدود 33 متر ارتفاع دارد و توسط 12 عدد کابل، عرشه را در قسمت میانی مهار می‌کند.

کابلها هم از نوع کابلهای پر مقاومت بوده و تمامی ضوابط ایمنی و حفاظتی در آنها در نظر گرفته شده است.

برای بهبود عملکرد پل اصلی در بارهای بحرانی مانند زلزله از چهارسری دستگاه ضربه‌گیر (Shock Transmitter) در محل اتصال عرشه به پایه‌ها استفاده شده است. وظیفه این دستگاه‌های انتقال نیروی زلزله وارده به عرشه اصلی، به پایه‌های بتنی پل است.

کابلهای نگهدارنده پل اصلی در قسمت میانی به عرشه اصلی متصل شده و برای کنترل ارتعاشات عرشه، از دیافراگم‌های عرضی در عرض عرشه استفاده شده است.

با توجه به عملکرد خاص عرشه اصلی در بارهای ترافیکی از چهار عدد نئوپرن خاص کششی در محل اتصال عرشه اصلی به پایه‌های بتنی استفاده شده است.