روزنامه خراسان در گزارشی نوشت:

اینجا سرزمینی است که به شهادت معمار بزرگ انقلاب اسلامی، «دین خود را به اسلام ادا کرد».

از خوزستان می‌گویم؛ از سرزمینی که مردمانی صبور دارد و نجیب و عزت آنان موجب شده برخی آنها را و نیازهایشان را فراموش کنند.

اهواز

این شهر اگرچه نام مرکز استان خوزستان را یدک می‌کشد، ولی با این حال هیچ نشانی از یک شهر با مشخصه مرکز استان ندارد.

اهواز شهری است که به وسیله رود کارون به دو بخش شرقی و غربی تقسیم شده، اما اکنون کارون دیگر شاهرگ حیاتی و جلوه‌ای از زیبایی این شهر نیست؛ کارون به جای آن که آبادانی و طراوت را به این شهر هدیه کند، بوی تعفن را به مشام مردم مرکز استان خوزستان می‌رساند.

آثار محرومیت‌های اجتماعی در اهواز در دو بخش شرقی و غربی شهر دیده می‌شود. خیابان‌های پرچاله و چوله، فضای سبز پژمرده، ساختمان‌های مخروبه و نیمه کاره رها شده در مرکز شهر، ساحل مملو از زباله کارون، بهداشت فراموش شده و سیستم حمل و نقل شهری بی رمق و ناتوان تنها گوشه‌هایی از محرومیت این شهر است.

شهرک‌ها و مناطق حاشیه اهواز نظیر «دغاغله»، «کوت عبدا...»، «کانتکس»، «حصیرآباد»، «زرگان» و «سه‌راه خرمشهر» اوضاعی به مراتب وخیم تر دارند. هنوز در این شهرک‌ها آب آشامیدنی سالم و بهداشتی وجود ندارد و حاشیه نشینان شهر آب آشامیدنی خود را از کارون تامین می‌کنند.

دیدن صف‌های طویل در گرمای بالای ?? درجه برای دریافت یک کپسول گاز ?? کیلویی در شهرک‌های اطراف اهواز، دل هر انسانی را به درد می‌آورد و این در حالی است که مسئولان می‌گویند لوله کشی گاز در اهواز و برخی از شهرهای دیگر این استان توجیه اقتصادی ندارد!
اهواز با جمعیتی حدود یک میلیون نفر در کنار ساحل کارون از آب آشامیدنی شهری نیز محروم است و تبلیغات رنگارنگ آب شیرین کن و مراکز فروش آب در سراسر شهر و حتی پخش آگهی‌های آن از صدا و سیمای خوزستان، این واقعیت تلخ را گوشزد می‌کند که این شهر بر لب کارون تشنه است. در اهواز مشکل بزرگی به نام «بحران آب آشامیدنی» بیش از هر نقطه کشور خودنمایی می‌کند.

آبادان، خرمشهر

نام این دو شهر با دو واژه نفت و بندر عجین شده است. وجود مشعل‌های بی شمار در اطراف آن‌ها که گاز مازاد چاه‌های نفت را می‌سوزاند از دیگر مشخصه‌های این دو شهر به شمار می‌رود.

آبادان و خرمشهر که بزرگ ترین پالایشگاه نفت و بزرگ ترین و قدیمی ترین بندر تجاری کشور را در خود جای داده‌اند، از تمامی امتیازهای یک شهر تجاری و نفتی محروم اند، و مردم این دو شهر با وجود گذشت بیش از دو دهه از پایان جنگ تحمیلی، هم چنان در میان مخروبه‌ها و آکنده از انواع محرومیت ها، گذران عمر می‌کنند.

این دو شهر همانند سایر شهرستان‌های استان خوزستان همواره فریاد عطش را سر داده‌اند و آن چه البته تاکنون به جایی نرسیده همین فریاد مردمان این دو شهر بوده است.

مناطق مسکونی و شهری آبادان و خرمشهر هم چنان از تخریب بیش از ?? درصد رنج می‌برند و این شهرها به خرابه‌ای بیشتر می‌مانند تا به شهرهای بازسازی شده از عوارض جنگ، با وجود بزرگ ترین پالایشگاه کشور، بندر تجاری و با سابقه بیش از ?? سال کار و با وجود کارخانجات عظیم پتروشیمی و پالایش گاز و نفت بیکاری هم در آبادان و هم در خرمشهر بیداد می‌کند و به جای آن شغل‌های کاذب فروش کالاهای قاچاق امارات، عراق و کویت رواج دارد و متعاقب آن ناهنجاری‌های اجتماعی ناشی از بیکاری و حضور اتباع خارجی بر محرومیت‌های این دو شهر افزوده است.

محرومیت‌های آبادان و خرمشهر بسیار بیشتر از آن است که در یک گزارش و یا چند بازدید بتوان آن را به تصویر کشید، اما مردم این دو شهر که به حداقل‌های زندگی شهری هم راضی هستند انتظار دارند مرکزنشینان کشور و مسئولان، نیم نگاهی نیز به این دو شهر داشته باشند

هویزه، بستان، سوسنگرد و ماهشهر

وضعیت معیشتی مردم این چهار شهر جنوب خوزستان دست کمی از سایر شهرها ندارد؛ ماهشهر به گفته برخی مسئولان به عنوان عقبه منطقه نفتی عسلویه شاید از بیشترین نرخ بیکاری در استان رنج می‌برد و این در حالی است که کارگران و کارشناسان سایر استان‌های کشور در صنایع پتروشیمی ماهشهر و منطقه نفتی عسلویه مشغول به کار هستند.

شهرهای هویزه، بستان و سوسنگرد نیز به عنوان قطب کشاورزی جنوب استان و مناطق مرزی خوزستان از بی آبی و بی توجهی مسئولان رنج می‌برند و این بی توجهی موجب شده که مردم این شهرها برای امرار معاش به کشورهای همسایه مهاجرت اجباری داشته باشند و به عنوان کارگر و دیگر مشاغل سبک مشغول به کار شوند.

شوشتر، دزفول، بهبهان

این ? شهر از قدیمی ترین شهرهای استان خوزستان به شمار می‌روند که آثار تمدنی پیش از تاریخ در آنها بسیار دیده می‌شود.

هنوز بخش‌هایی از مناطق شهری این شهرها از لوله کشی گاز محروم است، هنوز شهرک‌های اطراف این شهرها از کمبود آب آشامیدنی سالم و فقدان لوله کشی آب شهری رنج می‌برند، هنوز مزارع وسیع نیشکر در اطراف شوشتر و دزفول تشنه‌اند و کارخانه‌های عظیم شکر به حالت رکود درآمده‌اند.
کارگران دائمی و فصلی نیشکر و صنایع جانبی آن هم چنان در بلاتکلیفی به سر می‌برند و براساس برخی گزارش‌ها حدود یک سال است که حقوق دریافت نکرده‌اند.

نخلستان‌های وسیع بهبهان هم چنان از بی مهری متولیان کشاورزی رنج می‌برند و مردم صبور دزفول که در همسایگی سد عظیم «دز» هستند از کمبود برق و آب کشاورزی در عذابند.

مسجدسلیمان، هفتگل، ایذه، باغملک

این چهار شهر که شهرهای عشایرنشین استان خوزستان هستند بیشتر به شهرهای فراموش شده می‌مانند.

اولین چاه خاورمیانه در سال ???? شمسی در مسجد سلیمان به نفت رسید و اکنون «چاه نمره یک» به موزه‌ای کوچک تبدیل شده که تمامی وسایل اولیه استخراج نفت در آن به نمایش گذاشته شده است. در بیابان‌های اطراف مسجد سلیمان سفره‌های وسیع زردرنگ حکایت از ذخایر گوگرد در این منطقه دارد و دکل‌های کوچک و بزرگ اطراف شهر نمایانگر مخازن عظیم نفت و گاز این شهر است؛ مسجدسلیمان شهری است که هنوز بیش از ?? درصد خانه‌های آن سنگی است و اگر بنگله‌ها (خانه‌های کوچک چوبی که انگلیسی‌ها برای کارگران محلی و هندی ساخته‌اند) وجود نداشت به سختی می‌شد فهمید که این منطقه یک نقطه شهری است. مسجدسلیمان و هفتگل از پیش از انقلاب لوله کشی گاز بوده‌اند و در خانه‌های سنگی جایی به نام «آتشگاه» وجود دارد که در آن یک مشعل به طور دائمی می‌سوزد، اما وجود لایه‌های آزاد گاز هوای شهر را به شدت آلوده کرده، بیماری‌های تنفسی را به مردم شهر هدیه داده است.

مردم این شهرها همانند سایر شهرهای استان خوزستان از کم ترین مواهب برخوردارند و بیکاری و فقر در این شهرها باعث رنج مردم شده است، به ویژه این که خشکسالی‌های اخیر نیز موجب شده که دامداری که حرفه اصلی عشایر این منطقه است با رکود مواجه شود و مردم این شهر با مشکلات اقتصادی روزافزون دست و پنجه نرم کنند.

ترحم لازم نیست

در این بین «سیدشریف حسینی» نماینده مردم اهواز در مجلس شورای اسلامی تمامی فریادهای مردم خوزستان را در چند جمله این گونه بیان می‌کند: خوزستان نیاز به ترحم ندارد، فقط حقی را که شایسته آن است می‌طلبد، شهروندان خوزستانی می‌خواهند بدانند علت این همه تبعیض چیست؟ چرا ما مناطق محروم باید تاوان پیشرفت و توسعه چند استان نورچشمی را بپردازیم؟

وی با طرح این سوال که آیا وقت آن نرسیده که دین خود را به خوزستان پس از ?? سال تاخیر بپردازیم، خاطرنشان می‌کند: مردم خوزستان گرفتار وعده‌های عملی نشده شده‌اند، آن‌ها فکر می‌کنند «نگاه ویژه به خوزستان» تنها یک شعار و بهانه‌ای برای پر کردن اوقات پشت تریبون است.

«حسینی» با اشاره به وضعیت وخیم کارون می‌گوید: منبع تامین آب آشامیدنی مردم خوزستان، کارون است که به بزرگ ترین استخر فاضلاب تبدیل شده است و آلوده بودن آن، سلامت مردم این استان را با خطر مواجه کرده و هیچ کس جوابگو نیست.

وی همچنین از حذف شهرهای استان خوزستان از فهرست مناطق محروم انتقاد می‌کند و می‌گوید: کدامین افزایش شاخص زندگی و معیشتی در این شهرها اتفاق افتاده است؟ و اکنون دیگر چه انگیزه‌ای برای خدمت کارکنان و معلمانی وجود دارد که در سال ? ماه گرما، ??? روز گرد و خاک و دیگر مشکلات را تحمل می‌کنند.

این نماینده مجلس در ادامه به مشکل گرد و غبارهای اخیر اشاره می‌کند و می‌گوید: آرزوی این روزهای مردم خوزستان رسیدن گرد و خاک به تهران است تا شاید مسئولان به خاطر مرکزنشینان رحمی به حال مردم خوزستان کنند. از قول مردم استان‌های جنوبی، از قول کودکان معصومی که به انواع بیماری‌های تنفسی مبتلا شده‌اند و از قول دلیرمردان شیمیایی دفاع مقدس که با رنج نفس می‌کشند، به همه کسانی که می‌توانستند کاری کنند و نکردند می‌گوییم در آخرت همه ما شرمنده این مردم خواهیم بود.

«حسینی» ادامه می‌دهد: از کدام مشکلات بگویم؟ از پرونده مفاسد اقتصادی موسوم به «سادات» بگویم که با داشتن ??? هزار شاکی و مالباخته، بعد از ? سال همچنان بلاتکلیف است؛ از نگرانی کارگران تصفیه شکر، لوله سازی اهواز، توسعه نیشکر و یا لوله سازی خوزستان بگویم که ?? ماه است حقوق نگرفته‌اند و برای مسئولان آن قدر عادی شده که بی تفاوت از کنار آن می‌گذرند؛ یا از زنان و مردانی بگویم که در خوزستانی که بر دریایی از ثروت خوابیده است، بن چهار عدد نان بین آن‌ها توزیع می‌شود. آری بن چهار عدد نان، یعنی فقر یعنی بیکاری.

این نماینده مجلس تاکید می‌کند: تراژدی دردناکی است مظلومیت نقطه به نقطه خوزستان، محرومیت از همه سوی خوزستان جاری است، فرقی ندارد منطقه «فالح» در ایذه یا«کوت شیخ» در خرمشهر، «منصوره» در شادگان یا «رفیع» در دشت آزادگان، «سرآسیاب» در باغملک یا « کوی علوی»، «حصیرآباد» و «کوت عبدا...» در اهواز باشد.

عضو مجمع نمایندگان خوزستان اضافه می‌کند: داستان معضلاتی چون بی آبی، بیکاری، اعتیاد، فقر گسترده، تبعیض و بی عدالتی، پارتی بازی در سازمان‌های دولتی، استخدام نیروهای غیربومی، انتقال آب از خوزستان و نبود بهداشت و دهها محرومیت دیگر، واقعیت خوزستان امروز است.

«حسینی» ادامه می‌دهد: ایجاد امنیت سرمایه‌گذاری، ایجاد و توسعه صنایع تبدیلی کوچک، حمایت از کارخانه‌های صنعتی، توجه به افزایش سطح زیر کشت محصولات کشاورزی و اجرای کامل قانون نظام صنفی کشاورزی ازجمله عواملی است که می‌تواند برای توسعه استان موثر باشد.

نماینده مردم اهواز در مجلس شورای اسلامی با اشاره به این که مردم همچنان در انتظار تحقق وعده‌های دولت‌های پیشین و فعلی هستند تاکید می‌کند: اگر در این رنج نامه از مشکلات موجود سخنی بر زبان رفت، دلیل بر این نیست که بگوییم هیچ کاری در استان انجام نشده، اما آن چه که انجام شده و آن چه برجای مانده قابل قیاس نیست.